Bookcrossing ⇨ NH {ZAWIESZONE}

jeden

Niedługo później przyjechał mój autobus, weszłam do niego, zabierając książkę ze sobą. Dopiero będąc w środku pojazdu przyjrzałam się jej bliżej. Gwiazd naszych wina.

Zastanawia mnie tylko, czym jest ten cały bookcrossing; nigdy wcześniej o tym nie słyszałam. Domyśliłam się, że zapewne ktoś ją zostawił, aby inni mogli ją przeczytać. Tak wywnioskowałam z notki zostawionej przez Nialla, tylko po co? Jaki jest w tym sens?

Po parenastu minutach byłam już na miejscu, więc zakończyłam swoje dumanie i wyszłam, upychając książkę głęboko do torebki. W progu przywitała mnie już Emily, całując mnie w policzek i uśmiechając się przy tym szeroko. Dziewczyna była mniej więcej w moim wieku, ale miała w sobie zdecydowanie więcej optymizmu niż ja czy Dylan. Natomiast Dylan traktował wszystko neutralnie, jego nie dało się zdziwić lub zszokować.

- Co tam? - zapytała przyjaciółka, siadając za ladą. Salon był jeszcze zamknięty, a ciocia przychodziła po południu, zostawiając wszystko pod moją kontrolą i kiedy jej nie ma, ani żadnych innych pracowników, poza naszą trójką, korzystamy z innych stanowisk czy luksusów oferowanych przez lokal. Normalnie Em mogła tylko popatrzeć o siedzeniu za ladą, a teraz w pełni z tego korzysta. To tak, jak w szkole; uczniowie nie mogą zajmować miejsca przy biurku nauczyciela.

- Nic, gdzie Dylan? Zawsze jest pierwszy.

- Nie wiem. - odpowiedziała, wzruszając ramionami i robiąc dziubek z ust po prawej stronie. Przyjrzała się bliżej biurku i przyłożyła wskazujący palec, ciągnąc go w bok, po linii prostej. Po chwili podniosła go i widząc na nim pyłki kurzu skrzywiła się, wywołując u mnie śmiech. Jej miny są nie do przebicia.

- Chyba Caroline tu nie sprząta. - zauważyła, pocierając palce o siebie, pozbywając się ledwo widocznego brudu. Caroline to jedna z recepcjonistek salonu, wspólnie z Kate. Zmieniają się, co dwie godziny, chociaż zupełnie nie wiem po co, skoro mogą, co pięć i wtedy jedna pracowała przez pół dnia, a druga przez drugie pół dnia. Ah, trzeba wspomnieć, że są blondynkami.

- Najwyraźniej. - przyznałam rację. - Słuchaj, wiesz coś może o jakimś bookcrossing'u?

- A co? - no tak, wkracza Emily wścibska i ciekawska. Jak już się o coś jej zapytasz, to zanim ci odpowie,  musi znać wszystkie szczegóły.

- No tak się pytam.

- Ta, jasne. - odpowiedziała sarkastycznie.

- Słyszałam o tym i mnie zaciekawiło. Tyle. - skwitowałam, przewracając oczami. Być może trochę podkoloryzowałam, ale to nic, powiem jej potem. Dziewczyna spojrzała na mnie od góry do dołu, jakby skanując fałszywość tego zdania.

- No dobra. - poddała się i przeniosła wzrok na swoje paznokcie, wzychając. Po czym podniosła je, wystawiając w moją stronę. - Ale musisz zrobić coś z tym. - zaśmiałam się. Wcale nie były takie złe, jak się jej wydawało.

- Cześć wam! - krzyknęła Kate, wchodząc do lokalu. Od razu w oczy rzuciła się jej Emily siedząca na miejscu, w którymi nie powinna, więc podniosła brew w górę.

- Hej, Kate. - przywitałyśmy się w tym samym czasie, a Em szybko podniosła się, chwytając mnie za rękę i ciągnąc w stronę mojego pokoju/biura/salonu, jak zwał tak zwał. Zajęła miejsce i położyła dłonie płasko na stole, a ja od razu zabrałam się do pracy.

- Bookcrossing jest dla osób lubiących czytać. - zaczęła, a ja przewróciłam oczami. Tyle to wiem. - Generalnie chodzi o to, że jakaś osoba zostawia książkę w dowolnym miejscu, a druga osoba tą książkę znajduje. Dodatkowym elementem zabawy jest to, że książki rejestrowane są przez uwalniających w Internecie, dzięki czemu wszyscy mogą oglądać wpisy innych osób, które daną książkę przeczytają.

- Aha, aha i co nikt nie boi się, że ktoś może ją po prostu ukraść?

- Najwyraźniej nie. - odpowiedziała, wzruszając ramionami.

- Jaki jest w ogóle w tym sens?

- A bo ja wiem? Może dzięki temu ludzie chętniej zabierają się do czytania.

~*~

Pozwoliłam sobie skopiować wyjaśnienie bookcrossingu, bo jak ja bym wytłumaczyła to pewnie nikt by nie zrozumiał XDD nie miałam na celu nikogo obrazić.

Dziękuję za gwiazdki i komentarze, ilysm x ♥