Poszło szybko i skutecznie. Poszło tak jak chciałam. Wszystko sobie dokładnie zaplanowałam. Każdy najdrobniejszy szczegół. Każdą nawet najmniejsza rzecz. Jednak czuje pustkę i nostalgię. Jednak to uczucie jest zbyt potężne. Nie myślałam tak wcześniej. Nie widziałam tego z tej perspektywy. Ale już za późno. Już nic nie da się zrobić. Już mogę sobie tylko przypomnieć jak to było. Czuje nostalgię to tych czasów które nie powrócą. Już nigdy. Mogę tylko wspominać jak wyglądało życie przed śmiercią. Samobójstwo. Pistolet. Pusty dom. Cisza i spokój. Ptaki cwierkajace zza okna. Piękne wiosenne słońce. Biała ściana. Zdjęcie rodziny. To wszystko co widziałam. Moi przyjaciele, rodzina, wszystkie spędzone chwilę, każde powiedziane słowo i każdy szeroki uśmiech. To wszystko zobaczyłam w ciągu zaledwie kilku sekund. Nie mogę przestać o tym myśleć. Jeszcze w głowie pozostaje Ból. Ostry ból. Nie mogłam go zatrzymać. Nie dało się nic zrobić. Upadłam. Czułam jak ciepły strumień krwi spływa na podłogę. Z drugiej strony błoga cisza. Cisza w której czuje spokój ducha. Cisza w której w końcu czuje że żyje.
CZYTASZ
I Tak Kiedyś Umrzemy
HorrorŚmierć wydaje się ucieczką od świata rzeczywistego. Tak Na prawdę jest to wstęp do lepszej przyszłości
