Nang mapadaan siya sa isang kanto ay hinarang siya ng dalawang batang lalaki.
Lutang siya, iniisip kung saan paroroon. Hinawi niya ang ilang hibla ng kaniyang maitim na buhok na humaharang sa kaniyang paningin at tiningnan ang dalawang batang sa tingin niya ay kaedad niya lamang.
Wala siyang oras para sa kanila kailangan niyang pumunta sa bahay ng taong kaibigan ng magulang niya bago magtakip-silim.
"Ibigay mo sakin ang dala dala mo at papadaanin ka namin." sabi ng isang bata na ang tangkad ay hangang balikat niya lamang. Kukuhanin nila ang gamit niya ibigay man niya ng kusa o hindi, ngunit gaya nga nang nabanggit ko kanina wala siyang oras para sa kanila.
Tinitigan niya lang ito at umiling, mas mahalaga pa rito ang gagawin niya at mas makabubuting tapusin na niya ito. "Ayaw mo? Talagang di ka makakadaan ." at tumawa ang isa pang batang kasingtangkad naman niya.
"Hindi ko ito sa inyo ibibigay." Sabi niya at hinigpitan ang hawak sa nakasakbit na bag sa balikat niya. Alam na niya ang mangyayari, ganito dito sa lungsod maraming masasama at ang mga bata'y ginagawang alipin o kaya nama'y tagapagtrabaho. Ibang iba sa mga bayan sa probinsiya.
Tumingin siya sa kanila at humanda sa pagsugod nila. Gaya nang inaasahan ay sabay silang tumakbo papalapit sa kanya.
Heiddy
Kahapon pa ako naglalakad, napapagod na ako ngunit alam kong malapit na ako sa lungsod. Napapangiti ako sa tuwing maiisip kong ilang oras na lang ay makakapunta na ako roon.
Ako nga pala si Heiddy. Labindalawang taong gulang. Siguro'y nagtataka kayo kung bakit papunta ako sa lungsod? Ganito kasi iyan.
Hinahanap ko ang kuya ko, ang alam ko'y nasa lungsod si kuya dahil sa pangako namin. At pupunta na ako ron, malapit na.
Humagpit ang hawak ko sa strap ng aking bag at tumakbo. Mula rito sa burol ay kitang kita ko ang malawak na lungsod ng Tarris.
Nilanghap ko ang simoy ng hangin at tumingin sa papalubog nang araw. Lumawak ang aking ngiti. Malapit na. Sigurado akong malapit na tayong magkita kuya, hintayin mo ako.
Tumakbo ako pababang burol, ang halimuyak ng mga bulaklak ay napakabango, ang awit ng mga ibon ay nagpapatindi ng tibok ng aking puso , yellow, red, purple and pink mga kulay na naglalaban sa kalangitan.
Tumigil ako at hinabol ang aking hininga, inayos ko ang aking suot na coat na nakapaibabaw sa aking bestida at nagpatuloy sa aking paglalakad.
At last nakarating narin ako ngunit magdidilim na. People hurries to go inside their houses para magluto o simpleng umuwi sa kanilang pamilya.
May isang matanda ang kasalubong ko, ngumiti ako at ibinuka ang bibig ko, about to say something nang nilagpasan niya ako. Im disapointed. Unulit ko lamang iyon ngunit walang mga sumagot para bang wala silang pakealam sa paligid.
I continued to walk ang ngiti ko'y unti unting naglalaho. Akala ko masaya rito? Kayat pangarap ng ibay pumunta dito.
Nadito ako sa isang avenue, maraming tindahan ngunit ang iba'y papasara na. May nakita akong sign. 'Reviel Street' it reads.
Lalagpasan ko na sana iyon nang may sumigaw mula rito "Hoy! Tumigil ka!" he shouts like hes in the tallest mountain. Akmang lilingon na ako nang mayroong naglagay ng tela sa ulo ko, lagayan siguro ito ng prutas or rice maybe.
Someone grabs both of my wrists ang tied it behind me. Ang tela na nasa ulo koy kulay itim kayat wala akong makita. Nang masigurong mahugpit ang pagkakatali nang kamay ko'y itinali naman niya ang tali ng telang sako sa ulo ko.
Habang tumayagal ay nahihirapan akong makahinga. Mainit rin dahil ang mahabang kong buhok ay natanggal sa pagkakatali. He grabs my arm and drags me to somewhere. Hindi ko alam, minsan matatalisod ako pero tuloy lang siya sa paghatak sakin at ngayon ay sumasakit na.
I was pushed into something like wood. Hindi ko alam at hindi ko rin makapa. "Diyan kalang ah? Mamaya pagbabayaran mo ang ginawa mo samin." tumawa ito at nawala ang boses na parang papalayo.
May ginawa bako sa kanila? Sino ba sila? Ewan ko. Maya maya lang ay gumalaw na ang kinahihigaan ko, i think im on a carriage or kariton lang. I dont care though, i just wish they remove this cloth di kase ako makahinga dahil sa higpit ng pagkakatali sa may bandang leeg ko.
Lumipas ang ilang minuto tumigal ang sinasakyan ko. Nahihirapan nakong huminga, medyo nagdidilim narin ang paningin ko hindi man masyasong mainit pinagpapawisan parin ako dahil sa nakataklob sa ulo ko.
I heard shuffling around me then someone grabbed me, matutumba na sana ako ngunit itinayo ako ng may hawak sakin. He pushed and ordered me to walk and i do as i told. I heard a door opening and he, again, pushed me inside and i landed on the floor, ouch, "Boss, ito isa pa oh. Mga Tatlumpong pilak lang mababa na." the boy who pushed me said. Ano?Teka, ibebenta ba niya ko?nanlaki ang mata ko at nahigit ko ang aking hininga. " Sige tatlumpong pilak, siguraduhin mo lang na wala nang kasunod na bayad." No. Hindi pwede! Hahanapin ko pa si kuya!"Opo, Boss kilala niyo ko diba. Sige Boss at aalis nako kayo na ang bahala diyan."
I want to tell him not to leave me here as i began to panic. Narinig ko ang kalansing ng pilak at ang pagbukas at sara ng pinto. Hindi, hindi to maaari. Kuya...tulungan mo ko.
I felt a hand grabbed my coat and began to drag me. Hinila niya ako kung saan at ilang segundo lang ay nasa hagdan na kami. How did i know? Pataas niya akong hinila at paulit ulit akong natalisod .
He stopped for a moment and i let out a muffled scream as he grabbed my hair. Napakasakit, pakiramdam ko ay matatanggal na sa anit ko ang buhok ko napakahaba pa naman nito. Napamura siya at binuksan ang coat ko, nagsimula nakong magpumiglas.
"Nalintikan na. That bastard tricked me! Babae pala ang ipinagbili niya kaya pala tinakpan ang ulo! Ano namang magagawa ng batang babae!" natakot ako dahil baka mamaya'y itulak niya ako sa hagdan kaya di na ako nagpumiglas.
Nagpatuloy kami sa pagakyat nang huminto siya----sa tingin ko ay naabot na namin ang taas----nakarinig ako nang pagbukas nang pinto at nakagat ko ang labi ko upang pigiling sumigaw nang itulak niya ako papasok. Kumapara kanina ay kahoy na ang sahig dito.
Narinig kong sumara ang pinto at ang papalayong pagbulong nito nang kung anu-ano siguro'y dahil babae ako. I tried to sit but failed, naalala ko di pa pala tinatanggal ang tali sa kamay ko at ang nakataklob sa ulo ko.
I gasped for air, nahihirapan nako at sumisikip ang dibdib ko, ang paningin ko ri'y nanlalabo na, tagaktak narin ang pawis ko. Then i heard pair of footsteps then it become a few sets of them. Nahigit ko ang hininga ko di ko mapigilang matakot.
Tumigil ang mga yabag sa likuran ko at may nagtanggal ng tali sa kamay ko.
Nang matanggal ito ay dalidali akong umurong at tinanggal ang nakataklob sa ulo ko. I gasped for air and clutched my chest taking a lot of oxygen i needed.
"Ayos ka lang ba?" i snapped my head in the direction of the voice and i immediately stands and took a few steps back.
---
