Summer Love (a one direction fanfic)

Hoofdstuk 3

Iedereen die ons verhaal leest DANKJE, en als je op ons hebt gestemd en gereageerd hebt ook supersupersuperbedankt, we waarderen het echt heel erg.

Hier hoofdstuk 3, zoals beloofd (:

__________________________________________________________________

Daar stopt het. Gewoon in het midden van de zin. Hoe kwam dit briefje hier? Waarom is het uit het dagboek gescheurd, en waarom ligt het in ons appartement? De vragen spoken door ons hoofd en een paar tellen kunnen we alleen maar naar het briefje staren. "This is creepy," zegt Niall op een gegeven moment. "Why is this here?', vraag ik hem. "The girl who wrote this was in a plane, how can it be here, in our apartment?" Niall haalt zijn schouders op. "I have no idea," zegt hij. "Does it mean something?", vraag ik. "I don't think so. She probably let it fly away when she saw Charlie again.." Ik denk het niet. Waarom zou ze dit dan op een los blaadje geschreven hebben, en waarom stopte ze in het midden van haar zin? Ik denk dat er meer is gebeurd dan wij weten. Niall legt het briefje op het tafeltje en zet de tv aan. Hij lijkt zich niets van het briefje aan te trekken, maar ik lees hem opnieuw. Wat als er iets is gebeurd toen ze aan het schrijven was, dat ze daarom ineens stopte? Niall ziet dat ik met het briefje in mijn handen zit. "Don't worry about it too much," zegt hij. "Why don't we go dinner somewhere? To forget everything that happened today?" Ik knik. "That sounds really good to me."

Nadat we gegeten hebben gaan we bij Louis en Harry langs om te kijken hoe het met Louis gaat. Ook hij probeert het ongeluk een beetje uit zijn hoofd te zetten door zich voor te bereiden op morgen. "But when are you going to Megan?', vraag ik aan hem. "I mean, your plane leaves tomorrow morning.." "I'm going the day after tomorrow," antwoord hij. "So that I can go to Megan tomorrow, to say goodbye and everything. But if it is worse I am not going at all." "You know that's impossible Louis. We can't perform without you," zegt Harry terwijl hij nog wat kleren in zijn koffer gooit. "I can't just let Megan here." "We'll care for her," zei ik geruststellend. "Yes, I know, but..." "We understand you, Lou," zeg ik en Louis glimlacht even naar mij, maar ploft dan weer op de bank, met zijn mobiel in zijn hand. Niall, Harry en ik gaan naast hem op de bank zitten en we besluiten te gaan gamen.

Toen we allemaal zo in het spel zaten dat we het ongeluk van Megan een beetje vergaten, gaat Louis' mobiel. "Hello?", vraagt hij. "Yes?" "Really? That's great news! Thank you so much." "So soon?" "Great, thank you! Bye!" Louis hangt op en springt een gat in de lucht. Wij kijken hem hoopvol aan. "There's nothing more, it's only her broken arm and the concussion! She probably may go out of the hospital in 2 days!" "Really? That's great!", roepen wij. We bellen Liam en Emily om ze dit goede nieuws te vertellen en daarna bellen we ook Zayn en Sophie. Ze komen alle vier binnen 5 minuten naar het appartement en dan hebben we een klein feestje en blijven we daarna allemaal slapen.

Als Niall en ik om tien uur 's avonds over straat naar ons appartement lopen om onze spullen te halen hebben we het nog even over het briefje. "I just can't get it out of my head. I am sure it means something," zeg ik tegen hem. Niall schudt zijn hoofd. "I don't think so. Not everything happens for a reason, you know." Toch voelt het niet goed. Wat vooral door me heen spookt is hoe in hemelsnaam dat briefje in ons appartement kwam.

"10! I'm coming!", roept Zayn. We zijn verstoppertje aan het doen in het erorme park achter onze appartementen. Er zijn weinig lantaarnpalen, maar de lantaarnpalen die er zijn geven niet veel licht. Op deze manier is het moeilijk om elkaar te vinden. Ik had nog geen plek gevonden tot Niall me achter een heuvel trekt. Hij legt zijn hand op mijn mond zodat ik niet zou gaan gillen. "It's me," fluistert hij en ik lach. "I thought you were a murderer or something."

Na een tijdje horen we iemand dichterbij komen. "I can see you," horen we Zayn zeggen. We reageren niet. Hij kijkt achter een paar bomen die om ons heen staan. We houden onze adem in, maar dan loopt Zayn de andere kant op. Opeens schrik ik als ik iets tegen mijn hand voel. "What is this?', fluister ik. Ik pak het op en bekijk het goed. Ik kan niet veel zien hier, maar ik kan wel zien dat dit weer een stuk uit het dagboek is.

__________________________________________________________________

We hopen dat dit een beetje een leuk hoofdstuk was.. Alsjeblieft reageer hoe je het verhaal tot nu toe vind!!

Wil je weten wat er nu in het dagboek staat en waarom nou juist zij steeds deze briefjes vinden? Vote! Bij 5 votes uploaden we hoofdstuk 4!