❝⠀ 𝐋𝐈𝐓𝐓𝐋𝐄 𝐌𝐈𝐒𝐒 𝐏𝐄𝐑𝐅𝐄𝐂𝐓⠀ ❪ faberry. ❫

chapter I

Wibracja telefonu pod poduszką to pierwsze co blondynka poczuła tuż po przebudzeniu. Drugą rzeczą jest ciepłe ciało leżące tuż obok. Nie jest w stanie przypomnieć sobie cokolwiek, co wydarzyło się zeszłej nocy. Zamyka oczy, ale jedyne co widzi to strzępki obrazów i dźwięków przewijające się przez jej wyobraźnię. Ciepłe usta blondyna na swojej szyi. Głośny śmiech Eloise, gdy potyka się schodząc po schodach do ogrodu. Uważny wzrok Sama, gdy tańczy z chłopakiem, którego wcześniej nie kojarzyła, ponieważ prawdopodobnie nie uczęszczał do Valley View Academy. Ostatnią rzeczą są drobne, ciepłe ręce spoczywające na biodrach blondynki. 

Cholera, pomyślała. 

Dyskretnie zerka w bok, ale jedyne co widzi to fala ciemnych, długich włosów. Delikatnie i powoli odgarnia dziewczynie włosy z twarzy. Siada gwałtownie, owijając swoje nagie ciało białym prześcieradłem. Jej czaszkę przeszywa ostry ból, a przed oczami przelatują kolorowe plamki. Obok niej leży nie kto inny jak Santana Lopez, współkapitan drużyny szkolnych cheerleaderek. Schowała twarz w dłoniach, jeszcze raz starając przypomnieć sobie, jak do cholery wylądowała w łóżku z Lopez. Z dziewczyną. Bóle głowy, którym towarzyszą dziury w pamięci, skutecznie uniemożliwiają odtworzenie jakiegokolwiek wspomnienia z zeszłej nocy. Orientuje się, że telefon wciąż wibruje, jednak nie sięga po niego. Natychmiast wstaje, by znaleźć swoje ubrania i jak najszybciej ulotnić się z domu gospodyni imprezy. 

Jeden but znajduje przy łóżku,  drugi tuż przy szafie obok ubrań, które leżą niechlujnie porozrzucane. W jak największej ciszy ubiera się, zabiera swoje rzeczy, a później opuszcza pomieszczenie, następnie posiadłość. 

Będąc w swoim pokoju, w końcu znajduje chęci na odblokowanie telefonu. Wyświetlacz to jedno wielkie pobojowisko nieodebranych połączeń od rodziców, powiadomień z Instagrama i What's Up'a. Dziewiętnaście nieodebranych połączeń od Sama. Sam Evans - prawdopodobnie najmilsza, najbardziej wyrozumiała osoba jaką kiedykolwiek było dane jej poznać. A ona po prostu w chwili słabości zdradziła go. W jej żołądku pojawił się mocny uścisk. Powinna była się przyznać i tak też zrobi. Przy pierwszej najbliższej okazji przyzna się do swojej nielojalności, najpewniej tracąc zaufanie, którym darzył ją chłopak. Zawiodła go na całej linii. Zawiodła siebie. Zawiodła najbliższych. Zawiodła samą siebie. 

Valley View Academy cieszyło się ogromną popularnością i uznaniem wśród wielu mieszkańców miasta, i nie tylko. Tylko nieliczni mieli zaszczyt uczęszczać do tego elitarnego liceum. Do jego uczniów zwykle zaliczali się dzieci znanych osobowości, milionerów lub dobrze prosperujących firm. Quinn miała to (nie)szczęście urodzić się w tej ostatniej grupie. Fabray było jednym z najbardziej rozpoznawalnych nazwisk w kraju. Firma, która zajmowała się produkcją męskich ubrań, prosperowała z wieloletnią tradycją. Początki firmy miały miejsce w latach czterdziestych ubiegłego wieku, gdzie dziadek Quinn - Stephen Fabray był jej założycielem. Zaczynał w niewielkim drewnianym domu, a skończył w posiadłości, która swoją wielkością przypominała co najmniej pałac. Mężczyzna zyskał uznanie wśród bogatych klientów, a do każdego z nich podchodził w indywidualny sposób, tworząc niepowtarzalne kreacje tylko i wyłącznie dla nich. Później udziały w firmie odziedziczył ojciec Quinn, a kolejna w kolejce była jego jedyna córka. 

Kurczowo zaciskając dłonie na pasie torebki, Quinn z uniesioną dumnie głową przemierzała korytarze szkoły. Pewnym krokiem szła wprost do swojej szafki, ignorując spojrzenia innych uczniów. Ciekawskie oczy pozostałych nigdy jej nie peszyły, wręcz przeciwnie - uwielbiała czuć je na sobie. Jednak tym razem było odwrotnie, pierwszy raz obawiała się, że ktoś dowiedział się o jej małej przygodzie z Santaną, co gorsze, Sam zna już prawdę i nienawidzi jej całym sobą. 

- Hej, Fabray! Tutaj jesteś. - ciepły i spokojny głos, który nieubłaganie był coraz bliżej sprawił, że w jej żyłach zmroziła się krew.