Adam, uzun boyluydu, kahverengi kısa saçlara sahipti. Elinde taşıdığı poşette bir tane süt, ekmek ve bir paket sigara vardı. Saat 23: 15 sularındaydı. Gökyüzü ise olması gerektiğinden daha fazla aydınlıktı (Son 200 yıldır). İnsanlar ise 21. yüzyıldan bu yana pek fazla gelişme kaydetmemişti. Yaşanan aralıksız savaşlardan ötürü, tabii ki. Kahverengi saçlı adam, Hakan, 33 yaşındaydı. Tek başına yaşıyordu. Evine varmak üzereydi. Oturduğu daire, 10 katlı bir apartmanın 3. katında, kutu gibi bir evdi. Şikayet edemezdi, çünkü evinin kirası sadece normalden ucuzdu ve onun sayesinde her gün bir sigara paketi alabiliyordu.
**
Anahtarını çıkardı cebinden, deliğe soktu, 2 kere saat yönün tersine çevirdi. Kapının açıldığını haber veren bir ses duyuldu, ardından kapı yavaşça arkaya doğru kaydı.
Hakan ayakkabısını çıkarttı, evine girdi. Kapı direk salona açılıyordu. Hakan poşeti koltuğa fırlattı. Sonra mutfağa yöneldi. Buzdolabı kapağını açtı. Eğer çürük domatesi ve gazı kaçmış kolayı saymazsan içi boştu. Buzdolabının içine 5 saniye boyunca bakan Hakan, kapağı kapatmadan arkasını döndü. Salona doğru yürümeye başladı. Salona geçmek için kısa bir koridordan geçti. Salona girdiği an gözüne çarpan şey koltuğa attığı poşetti. Biraz garip duruyordu poşet, aklı karıştı biraz. Sonra çığlıklar duydu. Dışarıdan geliyordu bu sesler. Ne olduğunu anlamak için dışarı çıkmaya karar verdi. Evinde pencere yoktu çünkü.
Apartmandan dışarı çıktı. Ağlama seslerini duydu ilk önce, fakat gökyüzü onun dikkatini çekti.
Milyonlarca yıldızlar, galaksiler, süper kümeler, birleşiyordu. Bu çok hızlı gerçekleşiyordu ve kesinlikle olmaması gereken bir şeydi. Hakan, nutku tutulmuş, üzerinde bulunduğu gezegeninde bu toplanmanın bir parçası olmaya karar verdiğini anlamadan öylece bakıyordu. Bir kaç saniye sonra dünyanın hissedilebilir derecede hızlandığını fark etti. Fakat sürekli bir şekilde artıyordu bu hızlanma, artık öyle ki ağaçlar devriliyor, insanlar havaya savruluyordu. Galaksiler topluluğu ise yakınlaşmaya başlamıştı. Dünyanın Atmosferi yoktu artık. Hakan'la beraber tüm insanlık, tüm canlılar, her şey yok olmuştu, ölmüştü. Dünya trilyonlarca diğer gezegenler gibi alev topuydu artık. Yıldızlar çarpışıyor, her şey birleşiyordu. Saniyeler içinde.
Evren nasıl dakikalar içinde oluştuğu gibi, dakikalar içinde de ölmüştü. Görebileceğiniz tek şey, sonsuz karanlıktı.
