P.S. Waar zit je nu ?!

hoofdstuk 2

Ik deed alsof ik niets zag. Evelyne kwam rustig binnen en sloot de deur. Nadat Jens-de pizzaboy wegging."Evelyne", vroeg ik wachtend op een antwoord. "Ja", antwoord ze. "Is de pizzaboy jouw vri-vrie-vriendje?",ik kon het woord bijna niet uitspreken. "Ja ik ben super blij met hem!","Hij is een schatje!", riep Evelyne droomerig. Ik werd om eerlijk te zijn een beetje jaloers op haar, maar ik wou het niet laten zien. "Ah tof !",zei ik minder blij. Tja, niets aan te doen. "Wat gaan we doen ?", vroeg Eve. (Evelyne haar bijnaam) "Wat dacht je van waarheid, durven of doen ?" Dat spel is ons lievelingsspel. We spelen het altijd aan tafel, maar dan nog met xander,
chamairo en Torre erbij. "Halloww? Julie-ie!" riep Eve ongeduldig. "Leef je nog?!". "Jaja, ik leef nog." , mompolde ik. "oké gelukkig!", zei Eve sarcastisch. "ik zou niet weten wat ik zonder jou zou doen." zei Eve. Met de pizzaboy eten , duhh, dacht ik. Ik weet dat ik niet jaloers mag zijn, maar hij is zo knap. Ik ben net in mijn dromen. alleen
had hij in mijn dromen nog geen "vriendin". En zeker niet MIJN beste vriendin. Waarom is het leven zo oneerlijk?! "Waarheid, durven of doen?!" riep Evelyne ineens uit het niets. "euhmm... waarheid", antwoorde ik automatisch. "Wie vind jij de knapste jongen van de klas?", zei Evelyne zonder twijfelen. Ik hate zo'n vragen. Vooral om ze duizend keer opniew te beantwoorden. Het bleef een minuutje stil. Daarna nog eens een minuutje en daarna nog eens. Tot dat Evelyne zo nodig haar gsm liet vallen. Haar gsm was kapot. Ze barstte in tranen uit. "Waarom nu, ik was aan het smsen met Jensssss!!!", riep Evelyne dramatisch. Ik wist niet wat ik moest doen, ik kon amper iets doen. Behalve denken aan "Jens". Ik krijg hem maar niet uit mijn hoofd !!!! " WEEEE", huilde Evelyne weer. Ik vond het erg dat ik niet wist wat ik moest doen door "Jens".