გამარჯობა მე ლეა ვარ 18 წლის, კორეელი.
მოსაწყენი ცხოვრებით, მყავს ძმა რომელიც ჩემზე ერთი წლით უფროსია. გუშინ ამერიკიდან ჩამოვედით მშობლები კი იქ დარჩნენ კომპანიის საქმეებზე, თან არამგონია მალე ჩამოვიდნენ. სახლი ფული და ყველაფერი რაც საჭიროა გვაქვს, მზრუნველები არიან მაგრამ ჩვენთვის თითქმის არასდროს არ სცალიათ.
ეს მე ვარ
ეს ჩემი ძმა
ახლა კი სკოლაში წასასვლელად ვემზადები. ვიბანავე და ასე ჩავიცვიჩემი ძმა გარეთ მელოდებოდა
თეჰიონი-შენი მანქანით წამოხვალ თუ მე წაგიყვანო?-მკითხა თავისი ბოქსი სმაილით
მე-არა ძამიკო ჩემით წამოვალ.
თეჰიონი-კარგი სკოლაში შევხვდებით-მანქანაში ჩაჯდა და უცებ გაუჩინარდა
ესეც ჩემი მანქანა.
მიყვარს ეს ფერი.სკოლაში მივედი თუ არა ყველა მე მომაშტერდა.
დარწმუნებული ვარ ჩემი ძმის შემთხვევაშიც ასე იქნებოდა.
ჩავიცინე და დირექტორის კაბინეტის ძებნა დავიწყე, მაგრამ ერთმა გოგომ გამაჩერა.
ის-მე სოლარი ( სხვა სახელი არ გამახსენდა) ვარ, ალბათ დირექტორის კაბინეტს ეძებ
მე-გამარჯობა მე ლეა ვარ
სოლარი-სასიამოვნოა, აი იქით წადი შემდეგ მარცხნივ შეუხვიე, იქ კი დიდ შავ კარს დაინახავ.
მე-მადლობა.ყველაფერი მოვაგვარე, ახლა კლასში შევდივარ. კარზე დავაკაკუნე და შევედი თუ არა ყველას ყურადღება ჩემსკენ მოიმართა
მე-გამარჯობა
მასწავლებელი-გამარჯობა შენ ალბათ ახალი მოსწავლე ხარ-გაიღიმა-გაგვეცანი
მე-გამარჯობა, მე ლეა ვარ იმედია ვიმეგობრებთ
მასწავლებელი-კარგი ლეა სოლართან დაჯექი.
სოლარმაც ხელი ასწია და გამიღიმა.
სოლარი-ვიმეგობროთ?
მე-კარგი-გაკვეთილზე ბევრივისაუბრეთ და დავმეგობრდით.
ზარი დაირეკა თუ არა კაფეტერიაში ჩავედით როდესაც.......
____________________________
ეს პატარა თავი აქ იყოს💜
იმედია ძალიან ცუდი არაა.
YOU ARE READING
SCHOOL (დასრულებული)
Fanfictionრედაქტირების პროცესშია <3 _____________________________________ /I don't own any of the pics that are used in this story./ Enjoy♡