Güneş ışıklarını yüzüme doğru tutarken uyumak mümkün değildi buda kalkmam gerektiğini gösteriyordu bugün lisenin ilk günüydü ve ben çok gergindim genelikle okulun ilk günleri olunca gerginlik korkuya dönüşüyordu. Okul formamı giydikten sonra aşağıya abim ve annemin yanına kahvaltıya indim. Adım dolunay 17 yaşındayım ve lise 3'e gidiyorum. Hayatımın en zor yılları lisede geçiyordu ve şuan yeni lise yeni arkadaş yenı sınıf ve diğer yeni şeyler hepsi bir anda üstüme geliyordu "ahh"kafamın acısı her tarafa yayılırken ayağa kalkmaya çalıştım kafamı duvara çarpmıştım.
Bu kadar şanssız olmak dünyanın en kötü şeyiydi. Ayağa kalktıktan sonra merdivenlerden yavaş yavaş aiağı inerken "Kızım hadi gel okulun ilk gününden geç kalıcaksın,Dolunay hadi"annemin seslenmesiyle hemen mutfağa gittim "geldim anne tamam "
Yorgun ve bıkmış bir sesle anneme söylendiğinde abim arkamdan bana"anneye söylenmez bak çok ayıp"
Diye dalga geçiyordu "offf abiya" abiye oflanmaz diyen annem kahvaltıyıoktan hazırlamış bizi beliyordu "hadi gelin çaylarınız soğuyacak" abimle hemen kahvaltı yapıp okula gittik abim hemen bora abiyle (yani abimin arkadaşı) sınıfına gittmişlerdi beni koridorun ortasında yalnız bırakıp gittmişti. Bende yeni sınıfımı bulmak için yola koyuldum
Biliyorum bölüm kısa ama yinede kitabıma küçük bir şans verirseniz sevinirim
