Chapter Three : Hey! Mommy!

33 0 0
                                    

Rei's POV

Sabado ngayon at walang pasok.Yes! Sa wakas, pahinga muna. Isang araw na walang Valentina.

Naisip kong magmall na lang muna.

Nagayos na ako, naka black hanging blouse ako with "Gorgeous" written on it,black maong short at black vans.

Ang ganda ko talaga, hihihi joke lang syempre. Naglagay lang ako ng konting polbo at lip gloss. Hindi ko kailangan ng make-up, maganda na ako in a natural way *winks*.

Mall

Nag libot libot lang ako sa mall. Wala naman kasi akong pera para mag shopping. Sakto lang budget ko para sa isang linggo. Hay! Ang hirap talaga pag mahirap ka.

Well, nag lakad lakad lang ako, dinala naman ako ng paa ko sa isang stuffed toys store.

Waaaaaah ! Ang cute nung stuffed toy na figure ni Doraemon. Hindi man halata pero Doraemon fan ako.

Ayoko ko kay Hello Kitty kasi unang una wala siyang bibig at daliri pangalawa paano siya nakakapagsalita kung wala siyang bibig. Tsss...

"Hey! Mommy!" Rinig kong sigaw ng isang bata.

Hindi ko ito pinansin dahil wala naman akong anak.

Lalabas na sana ako ng store kaso may humatak ng dami ko.

Paglingon ko isang batang lalake. Ang cute naman nito at ang cool din manamit.

"Hey! Mommy! Why are you not looking when Im calling you" sabi nung bata habang kunwari nagtatampo.

Huh? Ako ba ang kinakausap ng batang ito?Lumingon ako sa likuran ko pero wala namang tao doon.

"Ako ba ang tinutukoy mo baby boy?" Tanong ko dito habang tinuturo ko ang sarili ko.

Tumango naman ito at sinabing "Who else would it be. Ofcourse its you ! "

Hala siya! Correct me if Im wrong pero sa pag kakaalala ko wala akong anak.Hindi kaya nagkaamnesia ako tapos may anak at asawa pala ako.

Humaygad! Oh no! Ang sama kong ina at asawa iniwan ko silang nagii---—-----

"Mommy lets go home! Im sure daddy will be happy to see you again. So lets go." Nakangiting sabi nung bata habang pilit na hinihila ung kamay ko. But he stop when he realize na hindi ako nagpapadala sa hatak niya.

"Uhh-hm--m baby boy Im sorr--y pero Im not you-r mo--m" Nagdadalawang isip na sabi ko dito. Shete, nakakaawa ung bata halata sa mukha niya ang saya kanina nung makita ako pero ngayon bigla itong pinalitan ng lungkot.

" I cant be wrong. I know your my mommy." Paiyak na sabi nito.

Patay tayo dito, otso naman oh. Hindi ako marunong magpatahan ng bata, baka isipin ng mga tao sinasaktan ko itong bata na toh.

"But Im not really your mommy, maybe we look alike so you thought Im your mom" Paliwanag ko dito. At eto na nga nagsimula na itong umiyak.

" Huhu no, I know *hik youre lying your are really *hik my *hik mommy. Youre just *hik saying that because you *hik are hiding from us mommy *hik" Umiiyak na sabi nito. Pinagbubulungan na kami ng mga tao dito.

" Ano ba naman yan! Yan ba ang ugali ng isang ina"

"Kawawa naman ung bata mukhang masakit talaga ung sinabi ng nanay niya sa kanya"

"Hindi dapat tinutularan ang ganyang ina"

At kung ano ano pang komento ang narinig ko mula sa mga ito.

No choice.

" Hehe Mommy is just joking baby boy. Ofcoure I know Im your mother." Sabi ko dito. Tumigil  naman ito sa pagiyak at ngumiti ng malapad.

" I knew it. I was right. And my acting is effective." Masayang pahayag nito. Grabe ang galing umarte ng batang ito nadala niya kaming lahat. Tsk.

" Mommy lets  go home. Im sure daddy is worrying now." Sabi nito tsaka ako hinila. Nagpahila na lang ako rito.

Tumigil kami sa tapat ng isang mamahaling kotse. Wow! Yamanin.

Bumaba ang driver nito at nagulat ng makita ako.

"Hi! Madam, hindi ko po alam na nagbalik na po kayo." Naguluhan ako sa sinabi niya pero hindi ko na lang pinansin.

"Ah Mr.Arturo can we go home now?" Tanong ni little boy.

" No problem but wheres your yaya?" Tanong nung driver.

"Tss . Shes too busy flirting with the security guard. So I escaped from her then I found mommy in one of the store." Paliwanag ni little boy.
"Okay. So lets go now?" Tanong ni mr.driver.Tumango naman itong bata at masayang hinila ako papasok sa loob.

After 45 minutes

Nakarating na kami sa bahay ng batang ito at Wow! Just wow! Anlaki ng bahay nila,opps hindi pala matatawag na bahay ito sa laki. Mansion is the right term. Pumasok na kami sa loob at may malaking fountain sila sa gitna. Ang ganda.

Nakita ko naman ang isang figure sa harap ng pintuan ng mansion. Bumaba na si little boy at " Where have you been Kaden Jace Dela Vega" Rinig ko na galit na sabi ng lalaki kay little boy, pamilyar ang boses niya.

"We just went to the mall dad. And look I found mommy" Proud na sabi nito. Tsaka ako hinatak palabas.Tinignan ko ung tinawag niyang dad at.....

Fck.

---—

After ten years joke one year lang. XD nakapag update na rin sa wakas wooohh. Happy happy na ako XD

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Feb 19, 2015 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

When You LeftTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon