Çok büyük bir emekle yazdım. Telefon olduğu için kısa olabilir emeğe saygı.
-2 Ay önce-
Okula geldiğim gibi seçtiğim sıralardan birine kuruldum. Herkese selam verdikten sonra çantayı da çıkarıp arkama yaslandım. Aslında bilirsiniz 'okulun popisi' havasında dolaşanlardan biriyim. Yakışıklı bir sevgilim, popülerlik dolu bir hayatım var.
"Selam gençler."
"Sanada selam canıığm çok güzel görünüyosuuuğn"
"Selam Miraaa."
Okuldaki uyuz olduğum kızların bile benim yanımda gezmesi eğlenceli olabilirdi, herkes benimle arkadaş olmak için uğraşıyordu. Okuldaki tüm yakışıklı erkeklerin kalbini çalabilecek güzellikte biri olduğumu söylüyorlardı ama kimsenin duygularıyla oynamak gibi bir derdim yoktu. Ara sıra birileriyle uğraştığım olmuştu tabii. Telefonumu açıp mesajlarıma ve Messenger'dan gelenlere baktım.
Whats app
24 yeni mesaj.
Messenger
68 yeni mesaj.
Mesajlar
30 yeni mesaj.
Hiçbirine okumadan Timuçin'e mesaj attım. Timuçin benim sevgilimdi. 4 aydır çıkıyorduk. Sanırım birbirimize aşığız.
Kime; Aşkım❤
"Günaydıın. Okula gelmiyor musun?"
Kimden; Aşkım❤
"10 dakikaya ordayım bebeğim, seni özledim."
Kime; Aşkım❤
"Bende seni."
Başka mesaj gelmeden önce telefonumu kapattım.
Timuçin okuldaki en yakışıklı çocuklardan biriydi. Ona çok bağlanmıştım. İlişkimiz boyunca hep beraberdik. Hiç ayrılmayacağımızı düşünüyorum.
Tek başıma takılmaktansa birileriyle konuşmak en iyisiydi. Hergün peşimde pire gibi dolaşan kızlarla konuşmaya karar verdim. Benim için onların adı 'uyuz'du. Onlarla boş boş konuşurken Timuçin geldi.
"Hoşgeldin Timuçin, okuldan çıksak? Seni çoook özlemişim."
"Bende seni güzelim. Nereye gitsek?"
"Farketmez."
Okuldan çıkınca direk sarıldık. Onu gerçekten özlemişim. Bir süre konuştuktan ve hasret giderdikten sonra arabaya bindik. Kemerimi taktım. Onun yanında kendimi zengin züppe gibi hissederdim. Timuçin öyleydi, herkesi ezmeye çalışan bir havası ve soğukkanlı tavırlarıyla 'ulaşılmaz erkek' rolüne bürünmüştü. Nedense bana karşı öyle davranmamıştı. Bende onun sayesinde tanındım.
Arabadayken nereye gideceğimizi sormuştum ama gidince göreceğimi söyledi.
Yolda sessiz ama hızlı bir şekilde ilerliyorduk. O da araba konusunda kendinden çok emindi. Bu sinir bozucu olsa da güvende hissettiriyordu. Ara sokaklardan birine geldiğimizde hızlıca manevra yapmaya çalıştı, ama sadece çalıştı.. Ondan sonra hatırladığım tek şey bir arabaya hızlıca çarpmamız ve kafamı çok sert bir şekilde çarpmam olmuştu..
*******************
Gözlerimi açtığımda etrafıma bakındım. Bembeyaz bir yer, Hiçbir şey göremiyordum. Sanki beyaz rengi etrafı boğmuş, beni içine hapsetmiş gibiydi. Sessizlik. Belirli bir süre hiçbir ses duyamadım.
