Jest 1:48, a ja właśnie spakowana w mały plecak i z reklamówką w ręce wychodzę z mojego pokoju. Szybko przebiegam przez wąski korytarz, ojciec śpi w salonie przed telewizorem, typowe...
Jeszcze chwila i skończę to piekło. Wychodzę przez drzwi frontowe, jak najszybciej biegnę na przystanek i wsiadam do pierwszego lepszego autobusu.
Wreszcie zaczęłam nowe, lepsze życie. Jestem Y/N, nie pochodzę z jakiejś najbogatszej rodziny, ale też nie z biednej, jestem jak każda przeciętna rodzina. No dobra prawie, mama odeszła od ojca pracoholika, ojciec chce ustawić mi życie z moim byłyby, który mnie skrzywdził, wolę o tym nie mówić, a ja właśnie uciekłam nawet nie wiem gdzie. Nie wiem gdzie będę spać i za co będę żyć, ale przeżyje, wiem to.
