Esaretin Rüyası

Giriş

Bir adımını daha attı sonsuzluk yolculuğuna. İlkbaharın hafif rüzgarı bedenine çarptığında, dudakları yukarı kıvrılırken ebediyete ulaşmanın hazzı onu mutlu ediyordu.

Kalbinin etrafına saçılmış olan cam kırıkları birbir kalbine doğrulurken, göğsünün ortasında bulunan cehennem ateşi cennet olmayı haketmeyecek kadar günahkardı.

7 yaşında esir olmuştu bu karanlık azap çıkmazına. Küçüklüğünün hasarları, kapanmaz yarayla sabitti.

Son kez evrenin nefesini ciğerlerine doldurdu. Gözleri gökyüzü ile buluştuğunda huzur bedenini kaplamıştı.

"Ahmak olmak senin için zor olmamalı Maraz." Siyah deri eldivenleri, bir annenin acısını barındıyordu avuçlarında. Kulplarından tutarak dört bir yanından açtığı mendili korumasının avcuna iliştirdi. "Senin yerinde olmak isteyen binlerce genç bulunurken hayatına son vermeye çalışıyorsun. Ah... Ne acı." Korumasının kulağına eğilen Müşkül, uçurumun dibinde bulunan genç adama doğru gitmesini fısıldadı.

Koruma, kanlı parmağın bulunduğu mendili Maraz'ın eline doğru bıraktı.

Yıllar sonra annesine ait olan tek şeyi tutuyordu avuçlarının içinde. Kalbi'nin damarlarında hissettiği sızı gözlerinin nemlenmesine sebep olmuştu.

Bedenini Müşkül'e yöneltti.

"Gözlerinin içine baktığımda ne görüyorum biliyor musun ?" Yere eğilen yüzünü Maraza doğrulttu . Maraz'ın sorusuna olan merakını bakışları ele veriyordu.

"Sönmeyen ateşin ortasında bulunan binlerce mezar. Gözlerinde sönmeyen o ateş senin sonun olacak." Maraz yere eğilerek toprağın üzerinde bulunan dalı parmaklarının arasına aldı. Dal yardımıyla toprağı eşelerken engel olmaya çalıştığı gözyaşları çoktan toprak ile bütünleşmişti.

"Zaman lehine işliyor Maraz. Tik...tak. Tik...tak."

"Ne istiyorsun?"

"Sonunda istediğim soru." Ellerini birbirine kenetleyerek yüzüne hizaladı. "Sana vereceğim görevi yerine getirirsen anneni sana geri vereceğim."

"Aptal değilim hele sana inanacak kadar asla."

Düşkül merhamettin düşmanıydı elinde olsa her insanı kendi çıkarları uğruna ölüme teslim edebilirdi.

"Annen eski gençliğini barındırmıyor bedeninde. Zaman doluyor evlat."

"Söyle." Ses tınısı oldukça yüksekti. Hayatında ilk defa bu cesareti gösterebiliyordu Müşkül'e.

Müşkül elinde bulunan kağıdı Maraz'ın cebine sokuşturdu.

"Senin gibi biri daha var . Bana onu bulacaksın. Abbarın yerini bilebilecek tek kişi o."

"Abbar varlığını kimseye göstermez." Maraz haklıydı. Abbar kendini asla yem etmezdi Müşküle. Görünmek isterse rüyalardan haber iletirdi düşasilere. Ama bunu uzun zamandır hiçbir düşasiye yapmamıştı.

Abbar hakkında bilinen tek bir bilgi bulunuyordu. Ölümün kıyısında oluşu. Tanrının laneti olarak bilinen Abbar gelecekten verdiği bilgiler tanrının kurallarına aykırıydı gelecekten verdiği her bilgi ömründen alıyordu. Ölüm korkusu rüya yorumaları yapmasına engel olmuştu Abbar'ın.

"Ayrıca bu kişinin Abbarı görebilmesi için oldukça üstün güce sahip olması gerekir. Sahip olduğu güç ne?" Elinde bulunan bastonu sertçe yere bastırdı. Verdiği görevlerin sorgulanmasından asla hoşlanmazdı.

"Sorgulamayı kes. Sözlerime itaat et."

"Gücü söyle ya da o kişiye ömrün boyunca ulaşama." Eskiden karşısında korkudan kekeleyen çocuğun gösterdiği cesaret ilgisini çekmişti. Elinde bulunan telefonu kulağına yöneltti. "Vurun." Telefonda ki kişiye verdiği emir annesinin öldürülme emri olduğunu anlamıştı.

"Dur. Yapacağım."

"Boşa aksiyon yaşattırıyorsun Maraz boşa... Rever Fransız Yatılı Okulunda kalıyor. Cinsiyeti ve kim olduğu hakkında hiçbir bilgi yok elimde. Okulun adı, kaldığın oda gömleğinin cebinde bulunan kağıtta yazıyor. Cezalarımın oldukça katı olduğunu asla unutma. Yeni okulunda başarılar dilerim oğlum. "

Uçurumun taşlarında yankılanan

kahkahalarını, beraberinde alarak adımlarını uzaklaştırdı.

Müşkülün tek bir amacı vardı düşasi ve hisatileri tek çatı haline toplayarak dünyaya hakimiyet kurabilmek...

Hepsinden daha özel biri bulunuyordu içlerinde. Ahlam... Rüyalar ile iletişim kurabilen yalnızca Ahlamdı. Müşkülün dahi çözemeyeceği bir sorun vardı... Ahlamı yalnızca onun aramadığı...