Başımda çok fazla ses vardı; teselli cümleleri, annemin ağlama sesi, babam ile doktorun diyaloğu ve benim yarışmadan elenmemle sırası öne atlamış olan rakibimin gülüşmeleri.
Size her şeyi baştan anlatayım :
Bir saat öncesine kadar bir amatör artistik patinaj yarışmasındaydım ki gösterim sırasında yere düşüp elenmeseydim belki de 1. olacaktım :( Bu yarışmaya katılmayı ve "BİRİNCİ OLMAYI" o kadar çok istemiştim ki her şeyimi verebilirdim.
O sırada annem hala başımdaydı ve çok şükür ağlamayı bırakmıştı çünkü onun ağlamasına dayanamıyorum onun bir şeye canı sıkıldığında, bir şeye canı yandığında benim canım da en az onun ki kadar yanıyor. Ve o ağladıkça hem onun ağlamasına, hem ağlama nedenine, hem de ağlama nedeninin sebep olduğu olaya canım çok sıkılıyor ben de ağlamamak için kendimi çok zor tutuyorum.
Hep kötü bir şey olduğunda böyle bir kısır döngüye girerim; ağlarım, ağlarım, ağlarım, tam kendimi sakinleştirdim derken bir şey duyarım, bir şey görürüm, olay aklıma gelir, içimdeki sinir ile üzüntü kaynar ve yine ağlamaya başlarım.
Başım çok fazla ağrıyordu ama rakibim Sarah buna pek sevinmiş görünüyordu. Hesaplaşacaktık ama şimdi değil o an umurumda olan tek şey annem ve başıma aldığım darbeydi. Doktor ikimize de ağrı kesici ve sakinleştirici serum vermişti ki bu benim sakinleşmemi sağlamıyordu Sarah'ın suratındaki o pis gülümseme aklımdan çıkmıyordu ve tekrar bir kısır döngüye giriyordum.
Her şeyin bedeli vardır ve Sarah'ta bir şekilde bunun bedelini ödeyecekti!!!
(Şiddetle değil tabi ki olay ne olursa olsun şiddet çözüm değildir, hiçbir bahanesi yoktur!!!)
Herkese merhaba bu benim Wattpad'teki ilk kitabımın ilk bölümü umarım beğenirsiniz :)
Lütfen yorum bırakmayı unutyınn!!!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UMUDU YAKALAMAK
RandomUmudunu kaybetme, ne istediğini bil o zaman her şey yoluna girecek.
