Married To A Gay ( On Going)

Chapter 18

I don't know what happened next but I woke up in pink room and the sun is shining already.  Umaga na? Where I am? Na saan ako? Char, tinagalog ko lang pala.

Na saan ba ako? Napatingin ako sa shot ko. Iba na rin ang suot ko. I'm wearing T-shirt and boxer shorts.  Waaaah na rape ba ako? Waaahhh. Sure na yarn?

Iiyak na sana ako ng mapansin ko ang frame na nasa gilid ng kama. Teka. Wedding photos namin to ni unggoy ha. Bakit to nandito? Anak ng rapist siya. Pati wedding photos namin ni unggoy, bet niya rin?

Teka na saan si unggoy? Hindi ba niya ako na ligtas? Ang mga kaibigan ko? Buhay naman siguro sila diba? Mahal pa naman ang mga kabaong ngayon.

Na pa upo ako sa kama at sinuyod ng tingin ang kwarto. Kwarto ito ni unggoy? Eh? So hindi ako na rape? Hindi rin na matay mga friends ko?  Bakit wala si unggoy? Na saan siya? Don't tell me, patay na siya? Waaah! Ang bobo naman niyang makipag away. Hindi naman niya pala alam kung paano mangarati. Huhhuu

Na pa hikbi ako dahil sa imagination ko.. Paano kung patay na nga si unggoy? Tapos mumultohin niya ako dahil saakin na matay siya? Tapos--

The door open. Masama kong tinignan ang pinto. Panira ng imagination eh noh?

"You're awake" kusa ako na tamimi ng makita kong pumasok si unggoy sa pinto.

Buhay siya?

He's standing proudly and looked at me intently. May dala itong pagkain at isang basong gatas.

"Morning. Breakfast in bed?" Malumay na sabi nito at pinatong ang tray sa mesa habang ako nakatitig lamang sa kanya at para bang mamawala siya saakin kapag hindi ko siya titigan. Buhay nga siya? So? Marunong siyang mangarati? Bigla naman akong na iyak.

"U-unggoy!" Mangiyak-ngikay akong sabi sa kanya kahit gusto kong pigilan ang luha ko kusa itong tumulo. Taranta naman itong lumapit saakin

"Shit. May masakit ba? Saan? Bakit ka umiiyak? Manganganak ka na ba? Ng ganito ka aga? Shit! Tumayo ka nga baka may dugo! Bakit ka ba umiiyak! Saan ang masakit. Ituro mo!" Gusto kong tumawa dahil sa mga sinasabi niya halatang nag aalala at natataranta. Ngayon ko lang na realize. Miss ko na pala tong unggoy nato.

"Wifey! Stop crying. I might cry too." Mahing sabi nito pero sapat na ma rinig ko ito. Kusa gumalaw ang mga paa ko at tinawid ang distansya namin. Niyakap ko siya ng mahigpit t doon bunuhos lahat ng paghihinayang ko kung at pangungulila ko. Kung bakit naman kasi marunong siyang magkarati.

Batid kong na gulat ito ng husto pero kalaunan niyakap niya rin ako ng mahigpitat siniksik ang mukha sa leeg ko.

"I'm sorry wife" hindi ko magawang sagutin siya,  hindi ko kayang mag salita dahil sa emosyon na lumalabas sa aking katawan.
Kung alam lang niya na hindi naman talaga ako umiiyak dahil sa nangyari. Mas na lulungkot ako dahil marunong siyang kumarati. Paano na lang pala pag nag away kami? Baka Isang suntok lang ako. Hindi pwedi yun! Mag patudo kaya ako sa kanya?

"I'm sorry.. I'm sorry if I didn't protect you from that asshole.. hindi na dapat ako umalis at dapat inalagaan na lang kita dito. I'm sorry wife if I failed being your... Husband"

Umiling lamang ako dahil wala naman siyang kasalanan kung bakit yun nangyari.  Mas niyakap niya ako ng mahigpit at hinay hinay na hinagod ang akong buhok.

Hinayaan lang niya akong umiyak hanggang sa naging okay na ang pakiramdam ko pero sumisinghot parin ako. Kumalas siya sa pag yakap saakin kaya na pa busangot ako ng palihim.. I want more. Gusto ko mang isabi yun pero kusang nahiya ang sarili ko. Teka nga? Kanina na iiyak ako dahil marunong pala siyang kumarati nang hindi ko alam tapos Ngayon gusto ko siyang yakapin. Buang na talaga ako.