1. Bölüm: 'Kavganın Nedeni'

491 27 36
                                    

Kim Jisoo

Yanağımdan süzülen göz yaşlarımı silip saatterdir ağlamaktan şişen gözlerimi ovaladım

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Yanağımdan süzülen göz yaşlarımı silip saatterdir ağlamaktan şişen gözlerimi ovaladım. Ellerimi toprağa koyup destek alarak ayağa kalktım.

Junghae: hadi kızım gel.

Dayımın sesini duyunca arkamı dönüp ona bakıp kafamı salladım. En azından o hala yanımdaydı. Kafamı arkaya çevirip anne ve babamın mezarına son kez bakıp önüme dönüp dayımın yanına gittim.

Birlikte mezarlığın çıkışına doğru yürümeye başladık. İkimizde sessizdik. Hiç bir zaman susmayan ben artık konuşmak bile istemiyorum.

Bunu neden yapmak zorundayım ki? Bir insan neden ailesinden uzak durmaya mecbur olsun ki? Dayım beni mecbur ediyor işte. Aslında ona kızamam. Hatta beni düşündüğü için yapıyor tüm bunları. Bunun için ona sonsuza kadar minnettar olmalıyım.

Ailemi 2 ay önce kaybettim ve 2 aydır sefil gibi yaşıyordum. Evimiz yandığı için de geri kalan yanmış tahtaların üstünde uyuyordum. Beni bu sefillikten kurtarıp yanına almaya karar verdi dayım. Ama bunun yanında ben de ailemi bırakıp çok uzağa Daegu'ya gitmek zorunda kaldım.

Tek varlığım olan dayımın yanında olucağım için tabiki de bu mutluluk vericiydi ama bir yandan da kendimi kötü hissediyorum. Her gün gelip anne ve babamla konuşamiycam, göz yaşlarımı topraklarının üstüne dökemiycem....

........

Arabanın durduğunu hissettiğimde başımı yaslandığım camdan çekip sola çevirdim. Dayım ona baktığımı fark edince bana bakıp gülümsedi. Ben de gülümseyip karşılık verdim. Elini omuzuma koyup camdan dışarıyı işaret edip konuştu.

Jh: İşte yeni evin burası kızım

Kafamı sağa çevirip dışarıdaki eve baktım. Bu ev cidden çok büyüktü. Dizilerde gördüğüm evlere benziyordu. Burda yaşamak benim için cidden zor olucak.

Jh: hadi gel

Kafamı sallayıp onu onayladım ve arabadan inip eve doğru yürümeye başladık.

.......

Eve girince dayım beni salonda oturtup yukarı çıkmıştı. Ben de dayımı beklerken salonu inceliyordum. İçindeki her şey o kadar lükstü ki. Ben böyle bir hayata alışık değilim ve nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum.

Duyduğum ayak sesleriyke bakışlarımı merdivenlere çevirdim. Dayım yanında oldukça bakımlı ve güzel bir kadınla aşağı indi. Sanırım bu yengem di. Tabi ben onu en son gördüğümde 2 yaşındaydım. Haliyle de hiç bir şey hatırlamıyorum.

İkisi de yanıma varınca hemen oturduğum yerden kalkıp 90 derece eğilip selam verdim.

Js: merhaba yengecim

Minso: merhaba merhaba

Yüzünü diğer tarafta tutup bana selam vermesinden burda olmamdan pek hoşlanmadığını anlamıştım.

Mecbur 🖤Yoonsoo🖤Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin