Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
zeyno'dan
bugün hastaneden erken çıkmıştım çünkü çok fazla hastam yoktu ayrıca çağrı ile buluşacaktık o yüzden heyecanla eve gittim ve üstümü değiştirdim ama hazal ile cemre bana bakıp gülüyorlardı
Zeyno:siz neden gülüyorsunuz
Cemre:senin hareketlerine
Zeyno:ne varmış ki benim hareketlerimde
Hazal:tıpkı çocuk gibisin zeyno baksana yüzün nasıl gülüyor çok mutlusun
hazal'ın dediği şeyden sonra zeyno aynada kendine bakıp gülümsedi ve sonra evden çıkıp cafede onu bekleyen çağrı'nın yanına gitti
Zeyno:selam
Çağrı:hoşgeldin zeynep
sizce de bana çok güzel zeynep demiyor muydu?
Zeyno:hoşbuldum çağrı
Çağrı:otursana
bana eli ile oturmam için işaret yaptığında hemen oturdum ve derin bir nefes alıp konuştum
Zeyno:eee nasılsın
Çağrı:idare eder sen
Zeyno:bende
Çağrı:senin neyin var
çağrı'nın sorduğu soru ile gözlerinin içine baktım ve o anda kendimi çok huzurlu hissettim çünkü o bu dünya da gördüğüm en güzel gözlere sahipti ne zaman çağrı'nın gözlerine baksam kendimi kaybediyordum
zeyno kendini o kadar çok kaptırmıştı ki çağrı'nın kendisine seslendiğini bile duymamıştı
