LOVE. FOUND ME! (Caiden Aldrich Ventora)

Prologue

A/N: Enjoy reading guys! Sana magustuhan nyo itong story ko para sa inyo. Muaaahhh engatsss!

***

Prologue

"Love is in the air"

"Love can fulfill your happiness, my darling, anak!"

"Besh! Ang pag-ibig hindi lang para sa taong magmamahal ng tunay na pag-ibig. Kasi ang LOVE para sa taong mahal natin sa buhay."

"Ikaw lang ang nakakaalaman ng tunay na kahulugan ng pag-ibig. Walang sinoman, hindi sila o ako, kun'di ikaw lang!"

LOVE. LOVE. LOVE. Puro na lang sila love. My  gad!

Kanina pa nagpapaulit-ulit ang mga linyang iyan sa utak ko. Naririndi na nga ako eh! Bahala nga sila diyan. Basta ako? Hmp. Happy lang!

Hindi ko kailangang madaliin ang sarili ko sa mga bagay na... dadating din naman sa tamang panahon. Diba guys? Diba?

"Aishhh! Nakakainis talaga sila! Wala pa sa isip ko ang mga bagay na yan!" dahil andyan lang yan. Charoot! Landi mo!

Andito lang ako sa kwarto ko. Tinatamad pa akong bumangon sa hinihigaan ko ngayon. I'm just watching the rise shining sunshine sun. Ang ganda talaga pag masdan ang pagsikat ng araw. Panibagong umaga na naman. Bagong bukas. Bagong araw. Bagong simula.

Napaisip lang ako. Ano kaya ang nararamdaman ng mga bata ngayon sa lansangan? Maayos pa ba sila? Kumakain? Nakakaligo ba pa sila? Paano ang mga ulila at mag-isa lang ngayon? Ang dami ko pang tanong kaso wala rin naman makakasagot nun' kasi kausap ko lang sarili ko malamang! Iniisip ko palang naaawa na'ko.

Hindi talaga patas ang mga tao.

Pano kaya kung mag-ampon ako?

Napangiwi naman ako sa naisip ko. Ngee! Kaya ko kaya buhayin... este alagaan? Pero...

"Pero... Kung dumating man ang panahong iyon! Hindi ako mag-dadalawang isip na ampunin siya. Aalagaan ko siya na parang tunay na anak ko." kailan naman kaya mangyayari yun? Napangiti na lang ako sa naisip ko. Parang hindi ko maimagine ang sarili kong may anak. HAHAHA!

Nakakatuwang may anak ako pero wala pang boyfriend. Hahaha! Anak? Hmmm.

I can't wait, my baby.

***

"Chrisillo, may kailangan kaming sabihin sa iyo. Impor—" pinutol ko na kung ano man ang sasabihin niya sakin.

"Diretshohin nyo na lang po ako! Anu po ba yun?" magalang pero may bahid na inis na sabi ko kay Madame Serinity, ina ng asawa kong namayapa na.

"Ngayong wala na ang anak ko. Maganda siguro kung mawawala na rin sayo ang lahat na koneksyon mo sa pamilyang ito. Una pa lang naman ay hindi na kita gusto para sa anak ko. Kaya naman kukunin na namin ang lahat ng mayroon sa anak kong si Melissa. Kung anuman ang mga ipinasa niya sayong ari-arian at negosyo. Lahat yun ay mawawala ng parang bula. At syempre pati ang apo ko kukunin namin siya sayo. Anung ipapakain mo sa apo ko? Paano na ang kinabukasan niya kung sasama siya sayo? Kaya na—" for the second time, I cut her off again.

"HINDI! Hindi ako makakapayag na pati ang  nag-iisang anak ko ay kukunin nyo pa sakin. Siya na lang ang meron ako Madame. Please! Wag ang anak ko! Kunin nyo na po ang lahat, wag lang ang anak ko. Nangako po ako kay Mel na aalagaan ko siya sa abot ng aking makakaya. Parang awa nyo na po. Tutal pera, ari-arian at negosyo lang naman po ang mahalaga sa inyo diba? Hindi nyo man lang po nirespeto ang pagkamatay ng anak nyo, na asawa ko at nanay ng apo nyo at anak ko!" I shout her from the bottom of my heart. Hindi ko hahayaang pati anak ko kunin nila sa akin.

Wala na ang asawa ko. Hindi pwedeng pati siya mawala.

Wala na akong paki kung maghirap at magkapagod ako para sa anak ko. Siya ang mas mahalaga. Siya na lang ang natitirang pag-asa at naiwan ni Melissa pa sakin. Kaya naman gagawin ko ang lahat para sa kaniya.

Then, bigla kung naramdaman ang hapdi sa kanang mukha ko. She slapped me, harder!

"Wala kang utang na loob! How dare you to shout me like that? Huh? Malakas ang loob mong kalabanin ako, ganun? Baka nakakalimutan mong asawa ka lang ng anak kong suwain. Ako pa rin ang ina niya kaya ako ang masusunod sa lahat ng gusto ko. Buo na ang desisyon ko! Sa ayaw at sa gusto mo... Akin ang bata! Bumalik ka na rin sa dati mong lungga kasama ang mga mahihirap mong pamilya!" Then she left me dumbfounded.

Hindi... Hindi pweding ganto na lang. Kailangan kong gumawa ng paraan para makatakas kami dito ng anak ko. Wala silang kasing sama! Kailangan kong makagawa ng magandang plano para makatakas sa mala-impyernong mansyon na ito.

Kailangan mong makalaya anak ko...

to be continue...

A/N: Ayos lang ba? Abangan natin ang mga intense na kaganapang mangyayari pa sa storyang ito. Malalaman nyo rin kung sino sila. See you sa next update ko. Makikilala nyo na rin siya. Hehehe! So excited mga ka aliicianatics and gelilies readers ko. Bye~~~

Missaliicia