Bir yaz akşamı...
Evimin terasında kırmızı köşe koltuğumda oturuyorum.. Ilık ılık rüzgar okşuyor yüzümü gökyüzüne bakarken.. Gökyüzünde yıldızlar dolu, uçsuz bucaksız.. Anlamsız bir huzur sarıyor içimi. Huzur bulmak için mazeret aramayanlardanım, hemen hemen aksi Bi durum olmadıkça huzurlu olurum. Her insanın yapmasını istediğim birşeydir bu. Mutluluk, huzur için bir sebep aramamak, kimseden beklenti ummamak ve olabilecek en küçük şeyde pozitif anlam bulmak. Gözlerimi kapadığımda ; tek tek akılda kalan her anımı düşünüyorum. Duygu karmaşasında boğulurken, hayatımın eksiklerini farkediyorum.. Herşey bu kadar güzelken bu kadar eksik olan ne?
İrkilerek uyandım.. Üşümüşüm ama ne güzel uyumuşum. Sabah olmuş çoktan. Kahvaltımı hazırlayan güzel annemi öpüp oturuyorum masanın başına. Çayın mis kokusu beni tazeliyor. Annemle kahvaltımı yaptıktan sonra dışarı çıkıyorum.. Tek başına her gün yürüyüş yaparım uzun uzun..
Biraz zor biriyimdir. Herşeyden şüphe duyarım, kimseye tam anlamıyla güvenmem, çabuk sıkılırım ve hep tedirginimdir. Bu yüzden kimse arkadaşlık kurmaz kolay kolay benimle. İhanete tahammülüm yoktur. Oldukça kıskanç biriyim de. Böyle olmayı ben seçmesem de böyleydim işte değiştiremediğim şeyler bunlar. Eve geldiğimde oturup telefonumla ilgilenirken, pazar günlerinin ne kadar mükemmel olduğunu düşünmekten alamıyorum kendimi.. Sosyal medyada dolaşırken bir arkadaşlık isteği geldi. Hiçte tanımıyorum. Birde sarışın renkli gözlü hiç tarzım değil ama ortak arkadaşımız varmış. Kabul ettim ve ev işlerine dalmışım..
Akşama kadar birşeylerle oyalandım sürekli bir koşuşturma içindeymiş, bayağı yorulmuşum.. Bunu balkonumdaki kırmızı koltuğuma oturunca hissettim. Bol şekerli Türk kahvemi içerken telefonumu aldım ve onunla ilk kez o zaman konuştum..
-Merhaba tanışabilir miyiz
-Tabi
-Ben Okan, 22 yaşındayım, ortak arkadaşlardan gördüm ekledim seni.
- Ben de Asya, 24 yaşındayım, sorun değil.
-Biraz hızlı olucak ama yarın buluşsak ve yüzyüze tanışsak, ne dersin?
Biraz şüphelendim, aslında yakışıklı çocuk ama yeni tanıdığın biriyle hemen nasıl görüşürüm ki ama Bi şeyler bana mantıklı düşündürmüyor..
- Tamam olur.
- Çınar kafede saat 11.00 de..
-İyi akşamlar
-iyi akşamlar
Allahım naptım ben böyle! Nasıl kabul ettim, yarın napıcam. Nasıl güvendim anlamıyorum. Neyse korkuyla da olsa söz verdim Bi kere gitmem gerekiyor bişey olsa birini ararım napayım. Kendimi teselli bile edemiyorum.. En iyisi uyumak..
