Chapter 10(Epilogue)

2 1 0
                                    

GABBI'S POV.

I opened the door but I didn't have the strength to stand up kaya gumapang ako papunta sa kusina, nahihirapan na ako di ko na ata kaya,I was hungry and thirsty but there was no water or food in the kitchen, pinilit kong makatayo pero natutumba ako dahil wala na akong naipong lakas.

"My God! help me! is it now? is it my time? if so, let me prepare myself".

AUTHOR'S POV.

The police are on their way to Gabbi's house and Aira is already at Gabbi's house so she quickly enters Gabbi's house and sees Gabbi sitting on the floor with a knife in her hand.

"Gabbi, now you are safe, put the knife away," Aira said and Gabbi looked at her and Aira slowly approached Gabbi.

"Just stay there! don't come near me! I'll kill you paglalapit ka sa akin!" Gabbi shouted and pointed the knife at Aira.

"Kakampi mo ko maliligtas ka na ngayon,magbagong buhay ka na," naiiyak na sabi ni Aira.

"Get out of here!ba't ngayon pa?ba't ngayon pa na gusto ko ng mawala?ba't ngayon pa na hirap na hirap na ako?kaya umalis ka sa harapan ko!umalis ka!"Gabbi said as Aira started crying and went out.

Lumabas si Aira para tawagin si Jessica..

"Jess!"sigaw ni aira.

"Bakit?"tanong ni Jess.

"Go to Gabbi, she seems like she doesn't want to see me jess.. "Aira said and cried so Jessica quickly went there.

"Gabbi!" Jess shouted because she saw Gabbi with blood on her stomach so she quickly approached her.

"Gabbi! why did you do this to yourself? why did you stab yourself, " Jess asked and cried, she lifted Gabbi's head and put it on her arm and hugged her.

"Jess? I'm sorry, I'm sorry if I did this to myself, I'm sorry if I stabbed myself, hindi ko na kasi kaya e, a-ayaw ko ng pahirapan ang sarili.." Gabbi said weakly and held Jess  face and it ended up losing its life..

"No! don't leave me Gabbi, wake up!" Jess shouted and sobbed.

2 Weeks Later.....

Jessica's POV.

I know it's painful that Gabbi is gone pero masaya naman ako dahil nahuli na ang magulang nya,kahit na wala na ang kanilang anak wala man lang silang naging pake, may ganon talagang mga magulang noh?yung laging pinapahirapan ang anak.

I'm here now where Gabbi used to be locked up here in the dark room, I saw a white envelope so I took it and opened it, may nakita akong papel kaya ito ay binasa ko.

Dear Jessica,

You know that you are my only friend, thank you for everything you gave me. Thanks to your kindness, I was impressed by you.

You know I'm having a hard time right? And I know you will understand everything that will happen, Jess you are the only one I trust, I repeat thank you very much for all the help you have given me, thank you for being a part of my life.

Your cute dumpling face bestie,
                     Gabbi

I was in tears when I finished reading it, nakakamiss lang kasi yong buhay pa sya, yung mga ngiti nya,yung boses nya namimiss ko na.

She also became a part of my life, back then nabully ko man siya and I feel guilty for that, mahal na mahal ko ang kaibigan kong yun, sana nga nun pa gumawa na ako ng plano para makulong yung magulang nyang walang pake sa kanya.

Alam ko,alam kung sobrang napapagod na sya at naiintindihan ko yun ngayon.

Siya'y wala na,
Dahil sa pamilya nya,
Ang pamilya nya na,
Wala man lang pake sa kanya.

Ako'y naging sandigan nya,
Sa tuwing may problema sya,
Ako'y naluluha,
Sa tuwing sinasaktan sya.

Kay hirap ng sitwasyon nya,
Pero lumaban parin sya,
Kay gulo man ng buhay nya,
Pero nandito ako para intindihin sya.

Pinikit na nya ang kanyang mga mata,
At sya'y na walan na ng hininga,
Kami'y nagluluksa sa pagkawala nya,
Pero ang kanyang pamilya wala man lang pake sa kanya.

THE END.

                                     PLAGIARISM IS A CRIME!⚠️

Tears Of Sorrow (SHORT STORY) Where stories live. Discover now