Drogi pamiętniku
Cześć. Jestem Karoline, mam 16 lat i mieszkam w Stanach Zjednoczonych, w stanie Kolorado. A raczej mieszkałam. Teraz będziemy się przeprowadzać. Za trzy dni wyjeżdżamy. Pytacie gdzie? Dokładniej do stanu obok. Stracę przyjaciół i dom, w którym mieszkałam przez 15 lat życia. Zmienię szkołę i to wszystko... Jak mówią - ,,Nie wszystko jest na zawsze". A przynajmniej tak mówią moi rodzice. Nawet nie wiecie jak oni są nadopiekuńczy. A zwłaszcza ta moja matka. No jaka ona jest nadopiekuńcza. Nawet sobie nie wyobrażacie. Ta matka to zamknęła by mnie w domu na rok i nie wypuszczała jak by ktoś z klasy zachorował na więcej niż dwa miesiące. Normalnie niemożliwe. Kto by tak chciał?! No powiedzcie. Na szczęście było tak raz. I nie było dla mnie przykrości zwanej powtarzaniem klasy, co było wielkim cudem. Nadrabiałam lekcje przez podesłane mi zdjęcia z zeszytu kolegów i koleżanek. A teraz musimy się wyprowadzić, bo mama mówi, że lepiej jak będziemy mieszkać bliżej babci czyli jej mamy. Tata z początku mnie wspierał, ale po kilku dniach stanął za stroną mamy. Podejrzewam, że stawiał się mamie tylko dla tego, żeby nie mieć styczności z moją babcią. Wiecie o co mi chodzi. No teściowa... wiecie o co biega. Martwię się o rodzine co do tej przeprowadzki. Pytanie brzmi. Gdzie ja znajdę nowych przyjaciół. W szkole to już nie za bardzo, a nie znam tam prawie niczego, co mogło być punktem spotkań istot w moim wieku. Znam tam jedynie park. Przysięgam wam, że w tamtej najbliższej okolicy nie ma żadnej galerii. Galerie handlowe najbliższe znajdują się 10km od miejsca w którym będziemy mieszkać. Serio, mówię prawdę. Jedyna rzecz jaka mnie smuci, to, że nie będę mogła już więcej zobaczyć na żywo moich przyjaciół. Zrobiło mi się ostatnio bardzo smutno. Mówiłam już że wyjeżdżamy za trzy dni? Chyba tak, ale i tak to nie zapowiada się dobrze. Chyba powinnam już kończyć, ponieważ jest już późno.
Do jutra pamiętniczku.
