Adoring the Moon

Chapter 1.

As what Dr. Murphy said;

Start each day by saying to yourself: "Happiness will come to me. I have a sublime confidence in this power." from my favorite book entitled The Power of Your Subconscious MIND the reason that I am  more motivated and confident today. Ngayon ang first day ko as a college student and I am more excited than before- I didn't feel this kind of excitement noong senior highschool ako kasi puro ako doubts sa sarili ko and It reflects to my performances too that's why I'm going to apply those lessons I've learned and one of that is to be always positive and confident. 

"Anak! Bumaba kana! Kanina pa andito si Adam, bagot na bagot na!" tawag sa akin ni mama na alam kong sinusulsulan naman ni Adam- ang bestfriend ko since pinanganak ako kasi  bestfriend ang mama ko at ama nitong si Adam na nagkataon ring same year lang ang kapanakan ng asawa nito at ni Mama kaya naman simula nong nagkamuwang ako ay siya na palagi ang kasama ko. Matagal ng magkaibigan sina Tito Javier at mama kaya minsan ay dito na kumakain si Adam at natutulog pero wala naman akong problema doon pero ang mas nakakainis lang ay pag nandito iyang Adam na yan ay parang mas siya pa ang anak kesa sakin kaya minsan ay  ang sarap niyang hampasin ng kaldero, aba'y ewan ko sa lalaking yan at di man lang namana ang ugali sakanyang mga magulang. Matagal ng magkaibigan sina Mama at Tito Javier at di man lang sila nagkafeelings sa isat-isa and I admire their friendship a lot, ang iba kasi ay nafafall sa bestfriend nila masyadong nakakadiri. 

"Bilisan mo na nga diyan Vienna at malalate na kayo !" naiinis na tawag sakin ni Mama kaya napairap na lamang ako, ang aga pa kaya at alas otso pa ang pasok namin pero heto ako pinapadali kahit wala pang alas siete eh ang lapit lang naman ng paaralan namin. Dahil ayaw ko ng mapagalitan pa ay bumaba na lamang ako at sa huling pagkakataon ay tiningnan ko ang itsura ko sa salamin bago sinuot ang bag ko. 

"Ang tagal tagal mo talagang mag ayos Vinay mas mabilis pa sayo ang pagong, ganyan ba kayong mga babae? Ang tagal tagal kumilos? may pinapagandahan kaba? sa pagkakatanda ko wala namang nagkakagusto sayo ah? " nakabusangot na reklamo ni Adam kaya di na ako nakatiis at linapitan ko siya saka kinurot ang pisngi kasi ang ingay ingay niya para siyang sirang plaka, paulit-ulit ang sinasabi at isa pa nakakainis kasi pag tinatawag niya akong Vinay ambantot lang, eh pinagkasunduan na naman namin yon na wag na niya akong tawagin sa ganong pangalan sapagkat malalaki na nami, kaya naman ay tinawag ko rin siya sa pangalang ayaw niyang marinig. 

"Ang reklamador mo talaga Ado, eh sino bang pumunta dito? Sinabi ko ba sayong sunduin mo ako?Ganyan ba kayong mga lalake puro reklamo nalang? Wala kang magawa? Nakikikain ka na nga lang dito puro ka pa reklamo? Ayos ayusin mo yang desisyon mo sa buhay at baka masapak kita ng wala sa oras"sinamaan niya ako ng tingin kaya inirapan ko siya bago pumunta sa kusina at para mag paalam kay mama na aalis na..

--**

"Ganyan naman kayong mga babae eh, iniiiwan nalang kami palagi" sunod naman nitong asungot nato palabas, ang plano ko ngayon ay maglalakad na lamang para exercise narin kasi malapit lang naman ang University na pinapasukan ko at saka ang aga pa naman. 

"Maglalakad ka lang?" tanong naman nito habang nakasunod  parin na parang aso. Mukha na ngang aso sunod pa ng sunod. 

"Lilipad" simpleng sagot ko kaya humalakhak siya ng napakalakas na akala mo ay iyon na ang pinaka-nakakatawang sinabi ko kaya naman sinamaan ko siya ng tingin at baka magising pa ang aming mga kapitbahay kasi ang aga pa naman. Nagtaka ako nang bumalik siya sa bahay at parang may kinuha kaya naman may naisip akong kalukuhan, nagtago ako sa likod ng gate namin para siya ay gulatin...halos limang minuto na ang lumipas pero di parin siya lumabas kaya pumasok na lamang ako...