Dreamchaser

Acht

- Lexi

"Ik ben thuis," ik schop mijn schoenen uit en hang mijn jas aan de kapstok. Simba komt de gang in gerend en aait met zijn kop over mijn benen. "Hee poepie, hoe was je dag?" ik aai hem over zijn kop en loop dan de woonkamer in. Vreemd genoeg is niemand beneden. "Saskia? Jeroen?" roep ik terwijl ik weer terug de gang inloop. "Hallo? Iemand thuis?" Ik loop de trap op naar boven, maar ook boven is er niemand.

Ik zit op de bank voor de televisie. Het is al half 6 en Jeroen en Saskia zijn nog steeds niet thuis. Zou ik vanavond nog iets kunnen doen? Het is tenslotte vrijdagavond. Ik pak mijn telefoon en bekijk mijn agenda. Vandaag; 20:00u PSV-PEC Zwolle. Maar natuurlijk, vanavond speelt Memphis een thuiswedstrijd! Daar ga ik dan naartoe. Ik stuur Saskia een berichtje: Hee Saskia, ik ben vanavond niet thuis, ik ga naar de wedstrijd van Memphis kijken. Waar ben jij? Groet, Lexi. Ik heb nog twee en een half uur tot dat ik bij het stadion moet zijn, tijd zat om nog wat te eten en een filmpje te kijken.

Ik kijk op mijn mobiel, het is al kwart voor 8, en ik moet nog minstens 20 minuten lopen voordat ik bij het stadion ben. Oh nee, dat wordt rennen... Ik voel nog een keer of mijn jaszak goed dicht, want als ik mijn seizoenkaart verlies kan ik niet naar binnen. Wanneer ik zeker weet dat mijn jaszak goed dicht zit, zet ik hem op het rennen. Links de hoek om, over het fietspad, door een zijstraatje, even wachten tot het stoplicht weer groen is en weer door....

En ja, eindelijk, ik ben er. Ik check mijn telefoon, 2 minuten voor 8 uur. Net op tijd! Ik neem de ingang van vak 23, Ik houd mijn pas voor de scanner en loop naar binnen. Ik bestel nog snel een 7Up en ga daarna zitten op mijn stoel, lekker dichtbij het veld, waar ik het perfect kan zien.

De wedstrijd is al 20 minuten bezig, maar het staat nog steeds 0-0. Er wordt aangegeven dat er spelers worden gewisseld, ik knijp mijn ogen samen om de nummers te kunnen lezen. Nummer 17 komt erin, en nummer 11 gaat er uit. Nummer 17 is Jürgen Locadia, een goede vriend van Memphis. Nummer 11 is Luciano Narsingh.

Het is rust, na een zware strijd staat het nog steeds 0-0. De meeste mensen staan op om wat drinken te halen, maar ik blijf zitten. Ik pak mijn telefoon uit mijn jaszak en kijk of ik al een berichtje van Saskia of Jeroen heb. Saskia heeft me een berichtje gestuurd; Ok. Veel plezier. Ik was op bezoek bij kennissen, ben 22uur thuis. Jeroen is hier ook. Gr.

Gelukkig is er dus niks ergs gebeurd. Bij wie zouden ze op bezoek zijn?

De wedstrijd begint weer, PSV is aan de bal. Locadia speelt hem naar Maher en Maher speelt hem naar Memphis, Memphis rent richting het doel gebied van PEC Zwolle. Een verdediger rent op hem af en maakt een sliding, Memphis 'vliegt' over hem heen en komt met een klap op de grond. De mensen om me heen houden hun adem in. Memphis grijpt naar zijn been en blijft op de grond liggen. Ik kijk met grote ogen naar het veld. Zou hij veel pijn hebben? Ik schud mijn hoofd en wrijf met mijn handen door mijn ogen. Al snel komen er een paar mannen het veld op gelopen, ze lopen richting Memphis. Ze praten even met Memphis en daarna gebaard er man een iets met zijn handen naar de coach, waarop de coach knikt. De mannen helpen Memphis met overheind komen en steunen hem terwijl hij het veld af hinkelt. Ik sta op van mijn stoel en loop de trap op richting de kantine. Ik neem de deur links en vervolgens weer een deur rechts. Daar is de deur richting de kleedkamers van de spelers. Er staat met grote letters op de deur; VERBODEN TOEGANG. Ik klop een aantal keer op de deur. "Hallo?" roep ik. "Hallo?" Ik moet naar binnen, ik wil weten hoe het met Memphis is. "Lukt het?" een man van ongeveer 30 jaar komt naar me toe gelopen. Hij heeft een shirt aan met het PSV logo er op, dat betekend dat hij hier werkt. "Ik eeh... Memphis Depay is een goede vriend van mij en ik zou graag naar hem toe willen," zeg ik. Hij kijkt me aan en zucht dan. "Dat zou ik even moeten navragen, we willen niet dat er zomaar fans bij hem kunnen komen. Een momentje." Hij loopt weg.

"Lexi de Jong?" De man is weer terug. "Ja, dat ben ik." Hij glimlacht, "loop maar achter mij aan, Memphis vroeg al naar je." Hij opent de deur met zijn sleutel en houdt hem voor me open. Ik loop achter hem aan langs de kleedkamers. Na een ongeveer minuutje lopen komen we bij de EHBO aan. Memphis ligt op een bedje terwijl een vrouw zijn enkel insmeert met een groene crème. "Dankjewel." Zeg ik tegen de man wanneer hij zich omdraait en weer wegloopt. Memphis kijkt op wanneer hij mijn stem hoort, "Hee Lex," zegt hij glimlachend. Ik knik, "Hoi Mem, gaat het een beetje?" Hij begint te lachen, "ja hoor, ik kan heus wel tegen een stootje hoor," zegt hij. Ik glimlach, "mooi."

"Ik ben thuis," ik gooi de deur achter me dicht en loop de woonkamer binnen. Saskia en Jeroen zitten voor de televisie. "Hallo Lexi, was het leuk?" Ik plof naast ze neer op de bank. "Ja hoor." "Mooi, hadden ze gewonnen?" vraagt Saskia. Ik denk na, hmm.. Dat weet ik eigenlijk niet. Zou er nog iemand gescoord hebben? "Dat weet ik niet... Memphis werd neergehaald in de tweede helft en is toen van het veld afgegaan. Toen ben ik naar hem toe gegaan dus ik zou niet weten wat het is geworden," zeg ik. "Hoeveel stond het in de tweede helft?" "Eeh, 0-0 nog." Jeroen knikt. "Hmm oke," zegt Jeroen. "Maar eh, Lexi," begint Saskia, "Ja?" "We moeten je iets belangrijks vertellen."

Bedankt voor het lezen. 😄
Zijn er vragen die jullie aan mij hebben? Stel ze maar in een reactie, dan zal ik ze beantwoorden!