Obraz - Yushiro x Tamayo

Obraz

〚 Dla tych, co tęsknią.
•
I tych, którzy nadal czekają. 〛

Blask lampy odbija się od ciemnych ścian pokoju, nadając pomieszczeniu chłodny, jednocześnie przytulny klimat. Siedemnastoletni chłopak siedzi przed dużym płótnem malarskim postawionym na drewnianej sztaludze. Trzyma w ręce pędzel, lecz nie porusza nim przez dłuższą chwilę. Wpatruje się w bezruchu w biały materiał, jednak sprawia wrażenie jakby jego spojrzenie zawieszone było na znaczne bardziej odległym punkcie. Dopiero gdy kot, leżący do tej pory na jego kolanach budzi się i zeskakuje bezgłośnie na ziemię, chłopak zostaje jakby wyrwany z błogiego transu. Zaczyna malować. Zamacza pędzel w alabastrowej farbie i pociąga nim po płótnie. Każdy jego ruch sprawia wrażenie nad wyraz delikatnego, niemal melancholijnego. Z każdym pociągnięciem pędzla zdaje się tracić kontakt z teraźniejszością, przenosi się w inne miejsce, inny czas. Błądzi we własnych wspomnieniach. Z każdą chwilą wydobywa z obrazu coraz to więcej szczegółów. Malowidło przedstawia piękną kobietę o lawendowych oczach i brązowych włosach, okoloną ciemnoniebieskimi kwiatami. Chłopak nie przerywa tworzenia obrazu nawet na chwilę. Dopiero po kilku godzinach, kiedy dzieło zostaje już skończone, wstaje, przenosząc się do innego pomieszczenia. Wraca następnego dnia. Z posępnym uśmiechem wpatruje się w portret. Kiedy farba już całkowicie wysycha, zdejmuje płótno ze sztalugi i zabiera je do innego pokoju. Delikatnie, jakby z czułością, kładzie je obok innych, podobnych. Wszystkie obrazy przedstawiają tę samą piękną kobietę. Każda minuta wpatrywania się w jej twarz o niezwykle jasnej karnacji budzi w nim na nowo dawne uczucia, które nie umarły przez te wszystkie dziesięciolecia.
Tworzenie tych portretów pogłębia w nim tęsknotę, jednak nie podlega wątpliwości, że chłopak namaluje jeszcze jeden obraz. Jak skończy, zrobi następny.
Będzie je malował bez końca.
Będzie je malował, bo nie chce o niej zapomnieć.