Serene Turquoise

80

80 #stcon3ras

Napasinghap ako bigla na siyang ikinalingon sa akin ni Kajina. Kaagad siyang nagpaalam sa manager niya na kausap sa tawag at nagmadali siyang lumapit sa amin dito sa kama.

"Why? What's happening?" alarma niyang tanong. Halatang nag-aalala rin.

Nag-angat ako ng tingin sa kaniya. Bahagyang nanginig ang mga labi ko, hindi malaman kung paano ikukuwento ang nangyari.

Binaba ko muli ang tingin sa dalawang buwang gulang na anak ko. Nakahiga ito sa gitna ng kama. Medyo nakanganga pa at nakatutok ang mga mata sa kawalan. Nasa ere ang naglilikot niyang mga kamay at paa.

Ang liit-liit pa talaga ng mga galamay niya. Galamay din ba ang tawag diyan? Ah, basta... mga braso at binti.

"Tinitigan ako... Nginitian ako... tapos parang... kumikinang 'yung mga mata niya habang nakatingin sa'kin," mabagal na kwento ko dahil sa pagkamangha. Pagkatapos kong magsalita ay saka ko lang naalis ang mga mata sa anak para tingnan si Kajina.

Hinampas niya ako sa braso. "Silly! I thought it's something bad!"

Napakagat ako sa ilalim kong labi. Hindi nga naman ito ang unang beses na nginitian ako ng anak ko. Pero kasalanan ko bang espesyal ang bawat pagkakataon na palaging matindi ang epekto sa akin? Palaging nahihigit ng mga titig at ngiti niya ang hininga ko.

Wala pa siyang ngipin kaya mukha siyang bungal kung ngumiti. Ganyan kung ilarawan ni Rael. Nakakatawa nga rin.

"Sorry..." mahinang sabi ko.

Bumuntong hininga si Kajina. "It's okay. I'll just finish talking to my manager and then I will feed our baby na, okay? I'll make this quick..." Ngumuso siya nang tiningnan ang anak namin.

Tumango ako. Bumalik na siya sa tapat ng sliding door ng kuwarto namin na patungo sa veranda. Ilang segundo lang ay kausap na ulit ang manager.

Wala muna sana siyang tatanggapin na kahit anong offer dahil nga sa anak namin. Pero mayroong gusto talaga siyang kunin. Kaya ang pinagbibigyan niya ngayon ay ang mga advertisement lang na may kinalaman sa pagiging ina.

Gumapang ako at tila nag-plank position sa ibabaw ng anak ko. Gago! Nginitian na nanaman ako. Napangiti rin tuloy ako.

Hindi ko napigilan at pinatakan ko ng halik ang nakabukas niyang bibig. Hindi ko rin alam bakit laging nakanganga, e.

Basa tuloy ng laway niya ang nguso ko. Tapos sobrang amoy baby. Ang bango.

Parang napahawak ang magkabilaan niyang maliliit na kamay sa magkabilaang gilid ng ulo ko. Hinawakan ko rin ang mga iyon at hinalikan ang maliliit niyang palad.

Sabi nina Mama, Papa, at mga magulang ni Kajina... mas kamukha ko raw itong anak namin. Lalo at lalaki rin. Kwento pa nga ni Mama, parang ibinalik siya sa oras na ipinanganak niya ako.

Marahan akong huminga nang malalim. Gusto ko lang naman si Kajina dati, e. Tapos ngayon... dala-dala niya na ang apelyido ko? At may anak na rin kami?

Iyong pakiramdam, tila pangarap nga na natupad. Walang katumbas. Hindi pa rin talaga ako lubos na makapaniwala.

* * *