Buyuk gri canavar Şubat, Harvey Swick'i yutmustu. Bu boğucu ayin midesine gömülmüş olan Harvey, soğuk kıvrımlar arasından Paskalya'ya çıkış yolunu bulup bulamayacagi konusunda endiseleniyordu.
Pek umutlu sayılmazdı. Saatler ağır ağır ilerlerken o denli sıkılmış olacaktı ki, büyük olasılıkla bir gün nefes almayı bile unutacakti. Belki o zman insanlar, böyle iyi bir çocuğun, yaşamının baharında yitip gittiğini merak etmeye başlarlardi. Büyük bir dedektif, Harvey'nin yaşamından bir günü deneyimlemeye karar verene dek de aydinlanamayacak bir sır olurdu bu.
İste ancak o zaman, korkunç gerçek ortaya çıkardı. Dedektif, önce kasvetli sokaklardan geçerek Harvey'nin her sabah okula gittiği yolu izleyecekti. Sonra Harvey 'nin sırasında oturup, tarih ve fen öğretmenlerinin acınası tekduzelikteki derslerini dinleyecek ve kahraman çocuğun gözlerini nasıl açık tutabileceği ne sasacakti. Sonunda,bos gecen günün ardından dedektifler bu kez eve dönüş yolunu kat edecekti. Sabah yola çıktığı noktaya vardığında -tıpkı sabah yaptıkları gibi- Harvey gibi tatlı bir çocuğun neden olduğunu soracaklardi. Dedektif başını iki yana sallayıp "Çok basit" diyecekti.
"Yaaa?" diye soracaktı meraklı kalabalık. "Anlatın öyleyse".
Dedektif, gizt yaşlarını dilerken, Harvey Swick'i, büyük gri canavar Şubat yutmuş diyecekti.
