Büyüdükçe anlıyorsun. Bir şeyler yaşadıkça hayat senin
için daha anlamlı oluyor.Dinlediğin şarkıları artık
melodisi için değilde,sözlerinin seninle bütünleştiği
için dinlemeye başlıyorsun. Bazen düşünüyorum.. Neden
acı çekerek öğreniyorsun? Neden acı vererek öğreniyorsun?
Neden dinlediğin şarkılar seni mutlu etmektense sana zarar
veriyor? Binlerce soru dönüp dolaşıyor kafamın içinde.Bazen
özlüyorsun.. Yaşadıklarını yaşadığın kişilerle özlüyorsun.
Unuttuğunu zannediyorsun. Ama hatırladıkça kalp atışların
değişiyor, şarkı dinleyip bir sigara yakmak istiyorsun.
Duyguların seni sıkıyor. O anıları, o kişileri kaybettiğini
zannediyorsun ve içten içe kendine zarar veriyorsun. Bir şeyleri
yoluna sokmak için elinden geleni yapıyorsun. Bunu yaparken tek
kaldığını hissediyorsun. Belki hırslanıyorsun belkide özgüvenini
yitiriyorsun. Özgüvensizlikten doğan umutsuzluk seni daha çok
kırıyor. Sen bu olaylar çerçevesinde bir şeyler yapmaya çalışıp
yapamadığını zannederken, yaptığın tek şey kendine
zarar vermek oluyor. Bir kaç anı, bir kaç kişi için her seferde
kendine zarar veriyorsun. Küçücük bir an için bütün hayatını
berbat etmemek elinde olmuyor. Bunları içimi dökmek için yazıyorum
ama yazdıklarımın hepsini tek bir kişi için yazarken, hiç kimse
için yazmış oluyorum. Sen onun için hiç bir şeyken o senin her şeyin
nasıl olabilirki? Saçmalık.. Bunları yazarken bu durumda olan
herkesin ağzından yazıyorum. Ve ben bunları yazmayı bitirince,
biz yine kulaklığımızı takıp, bir sigara yakıp, gözlerimizi
kapatıp; tekrar yaşamak istediğimiz anıları düşünüp bu b*ktan
hayata devam edicez..

ŞİMDİ OKUDUĞUN
Anlama Biraz Hayat Katmak
De TodoDüşünceleri bir kenarı bırakıp tüm içtenliğinimizi, duygularımızı ve hayatın gerçeklerini acısıyla sunar..