𝐔𝐧𝐭𝐢𝐥 𝐖𝐞𝐞 𝐌𝐞𝐞𝐭 𝐀𝐠𝐚𝐢𝐧

𝐔𝐧𝐭𝐢𝐥 𝐖𝐞𝐞 𝐌𝐞𝐞𝐭 𝐀𝐠𝐚𝐢𝐧 𝐏𝐫𝐨𝐥𝐨𝐠𝐮𝐞.

What if  the person who gaves you a lot of memories become a memory.

 What if your favorite person is trying to forget you.

 Mga katagang tumatak saaking isipan mula  sa pinapanood kong palabas sa t.v kasabay nang pagbalik nang mga ala alang hindi na dapat balikan pa,

"Love shine brightly without your moon i love you darling."

Kasabay nang pagtulo ng mga luha sa mata ko ang pagbuhos nang malakas na ulan.Na para bang nasasaktan din ang kalawakan.

Bakit nga ba may mga ala alang gusto mo nang makalimutan pero yun parin yung ala alang palaging bumabagabag sayong isipan.

Nasa caffee ako ngayon iniintay na tumila ang malakas na ulan at pinakakalma ang sarili ko, ayokong bumalik sa hospital na mugto ang mata dahil alam kong sesermonan na naman ako ni shayne.

Mukhang matatagalan pa ang pagtila ng ulan kaya't napag desisyunan ko nalang na sugudin ito dahil nakalinutan kong magdala ng payong.

"hindi ako nainform may free shower na pala sa caffee." Bungad saakin ni shayne na nakaupo sa upuan niya,kanina pa pala niya ako iniintay dito sa office.

"Umuulan sa labas shayne." Iritang sagot ko

"I know eh bakit basa ka ?." Pag tatanong niya pa uli kasabay ng patayo niya at pag taas ng isang kilay .

"Nakalimutan kong magdala ng payong." maikling sagot ko .

"Wow nakalimutan ? parang ang kilala kong Celestine ay hindi marunong makalimot." Sagot niya na pumapalakpak pa .

Si shayne ang nakaka alam nang lahat ng pinag daanan ko, siya den yung taong naging comforter ko nung mga panahong hinahanap ko ang sarili ko.

"alis nako, may pasyente pako." Pag papa alam ko dahil alam ko na kung saan na naman mapupunta ang usapan na iyon .

Habang nag lalakad ako papasok ng elevator may mga nakasabay akong nurse, nginitian nila ako kasabay nang pag bati nila saakin ganun din naman ako nginitian ko din sila ,

"Good afternoon ho doktora tine." bati saakin ng isang nurse na kasabay ko.

Nasa loob na kami ng elevator,nag uusap ang tatlong nurse na kasabay ko, hindi naman ako interesado sa pinag uusapan nila kaya hindi kona lang sila pinansin,

"OMG have you read the article miya?." pag tatanong ng isa sakanila.

"Oo balita ngayon yan, ang apo ni chairman ay bumalik nadaw dito sa pinas."

Parang may kumirot sa puso ko ng marinig ko iyon. Apo ng chairman? sino sakanila?. agad kong nilingon ang nurse na nag sabi non inaabangan ang sunod niyang sasabihin.

"Apo ng chairman? sino sakanila?." hindi kona napigilan ang sarili kong magtanong .

"Nabasa kopo na si Doc. Kiyo daw po Dr.John Kiyo Matienzo." nakangiting sagot saakin ng isang nurse

Natulala ako sa narinig kong sagot, hindi ko inaasahang babalik siya.Nang bumukas ang elevator agad akong lumabas at kinuha ang cellphone ko para tawagan si shayne.

Habang idina dial ko ang number niya may nabangga akong lalaki na pamilyar saakin, it was kiyo.

Hindi ako nakapag salita at tinitigan na lamang siya he was wearing Blue polo shirt partnered with with his black slacks and black shoes, holding his gown and his stethoscope. He look so handsome with his outfit.

He was staring at me and gave me a small smile ngunit mababasa mo sa mga mata niyaang lungkot.

Nilabanan ko ang titig niya inaabangan na baka may sasabihin siya na baka mag papaliwanag siya .

Kung bakit niya ako iniwan.

kung anong rason niya at umalis siya ng walang paalam.

Kung Bakit andali lang sakanya ngayon na ngitian ako after saying those cute stuff tapos bigla nalang nawala.

Kung bakit nagawa pa niyang mangako tapos hindi din naman pala marunong tumupad.

Minahal mo ba ako kiyo?

O minahal mo lang ako kase ako yung palaging nandiyan para sayo

Note: this story is only work of fiction any names, character, event's, places, are all fiction wrong and grammatical errors ahead, read at your own risk. Enjoy reading! This is my first story.

𝑙𝑢𝑣 𝑢 𝑎𝑙𝑙