Merhaba Kadın,
Yaşamakla yaşamamak arasında kalan sen.Bu toplum ne zaman memnun kalacak senden.Kendin olmadan yaşayamayacak mısın yoksa??? Emredilenleri yapmak zorundaymışsın yoksa binbir türlü tehtit yağdırılır ve belki de ölüm.Sen bir kadınsın ve onların gözünde evden çıkmayacak,kimseyle görüşmeyecek,başını yerden kaldırmayacak,hakkını savunmayacaksın.Kocandır o nasılsa severde döverde öyle değil mi.Ama o koca (!) günlerce,aylar belkide yıllarca her türlü hakaret ve şiddete tabi tutar.Sonunda tak eder canına boşanmak istersin,o zaman kocan (!) olucak herif girer devreye.Bir kurşun sıkar acımasızca tüm hayatına.Sonrası yok.Hırsını alamayan kocan(!) bir şarjör mermiyi sıkar üstüne ve oracıkta son nefesini verirsin.Ya da bıçak konuşur bu sefer.yıllarca kocanı memnun etmek için yaptığın yemeklerde kullandığın bıçak bu sefer ecelin oluverir,evlatlarının gözleri önünde.Hastaneye bile yetiştirilemeden can verirsin.Bir daha evlatlarının kokusunu içine çekemeyeceksin.Ansız gelmişti bu ölüm.Sahi hangi ölüm vaktinde gelmişti ki.Herşeye rağmen geride kalanlar susmaya devam ediyorlar.Birer at gözlüğü takmışcasına önlerine dönüp ve gidebiliyorlar.Olurda bir gün umursamadığınız o canların yerinde olursa bedeniniz,boş bir arsa da bir uçurumun dibinde vücudundan kalan parçaları toplar belki ailen.Ya da yanık bedeninden teşhis etmeye çalışırlar seni.Kulağa çok zor geliyor değil mi?Sahi sen susacaklardandın değil mi ???
