Meow~ || Levi Ackerman

1

"Hey beyaz kafalı kız!"

"E-evet?"

"Annen ve baban nerede?"

"Artık büyüdüm ve onlara ihtiyacım yok."

"Bize katılmak ister misin?"

"Siz kimsiniz?"

"Özgürlüğün kanatlarıyız! Duvarların koruyucusuyuz! Biz! Biiizz! Keşif-"

"Tamam tamam. Herneyse kabul. Lanet ailemden iyidir."

"Erwin! Bak artık bir kızım var!"

...

Gördüğüm eski anılarla dolu rüyadan başımı kaldırmış ve odamda göz gezdiriyordum. Herşey ilk o konuşmayla başlamıştı. Binbaşı Hange Zoë bana kızım dediği ilk zaman aklıma gelmişti.

Yatağımdan yavaşça kalktım ve ılık bir duş aldıktan sonra kıyafetlerimi giyip yemekhaneye doğru ilerledim.

Diğer türlü sesleri cidden daha fazlaydı. Şimdi biraz daha sessiz geliyor.

Haklısın Lyna.

Her zaman yanımda olmandan memnunum Taro.

Bana Lia diyebilirsin.

Diğer ismin cidden daha sevimli.

Sen nasıl istersen Lyna. Ve bende seninle olmaktan memnunum.

Kendi kendime kapıda konuşurken ne kadar süredir ayaktaydım bilmiyordum. Sağ tarafımdaki masada oturan arkadaşlarım, tuhaf bakışlarını ve anlamsız konuşmalarını üzerimde gezdirmişlerdi.

"Hey Lia! Daha ne kadar orada dikilmeye devam edeceksin?" Dedi Sasha ve masada birkaç gülüşme seslerini işitmemi sağladı.

"Üzgünüm çocuklar dalmışım. Her neyse bekleyin yemeğimi alıp geliyorum." Dedim. Hızlı bir şekilde çekingen adımlarımla yemeğimi almak için ilerledim. Büyük ihtimalle utanç verici görünüyordum.

...

Masaya oturduğumda herkes yemeklerini bitirmiş ve koyu bir muhabbete dalmışlardı. Geldiğimi fark etmemişlerdi bile.

"Hey Lia? Sen ne düşünüyorsun?" Dedi Jean.

"Eh? Özür dilerim pek dinliyemedim sizi."

"İki hafta sonraki olacak keşife hazır mısın?"

"Tabii ki hazırdır Jean bu nasıl bi' soru? Lia aramızdaki en iyi asker!"

"Kes sesini intihar meraklısı!"

"Asıl sen kes sesini at suratlı!"

"Çocuklar biraz sessiz olur musunuz? Ve evet Jean hazırım." Dedim ve çatalımı önümdeki yarım yenmiş pirince saplayıp masadan kalktım.

"Heyy! Yine mi antreman?" Diye bir soru yöneltti Connie.

"Evet" diye kısaca cevaplayıp yemekhaneden son adımlarımı attım.

...

Yaklaşık iki saatlik antremandan sonra yarım saate başlayacak ormandaki eğitime hazır bir şekilde bekliyordum.

Hey Taro!

Bir sorun mu var Lyna?

Odanda birinin olduğunu hissediyorum. Masken güvende olmayabilir.

Acele et!

Adımlarımı son hızda odama doğru yönlendirdim. Koridorlarda resmen adım seslerim yankılanıyor, botlarımın topuğunun sert tok sesi boş uzun koridoru inletiyordu. Bahçeden bir anda koştuğum için çoğu asker bana şaşırarak bakakalmıştı ama önemli olan bu değildi. Önemli olan o maskeye zarar gelirse 7 yaşımdan beri benimle olan Lyna'ya birşey olabilirdi.