កងឡានចេះតែរំកិលមកមុខរហូតប្រហែលជា2ម៉ោងទើបមកដល់ផ្ទះមួយដែលនៅក្នុងព្រៃមួយកន្លែងដែលនៅឆ្ងាយពីទីក្រុង។វាគឺជាផ្ទះមួយដែលហុំព័ទ្ធទៅដោយទឹកស្រះជុំវិញ។អុីណាក៏គ្រាជុងគុកដើរទៅតាមស្ពានដែរនាងបញ្ជានោះ ឯងមុីលីងក៏ដើរទៅគ្រាជីនហើយក៏ដើរចូលទៅក្នុងផ្ទះពេលចូលមកដល់ហើយស្ពានក៏បាត់វិញ។ពួកនាងក៏គ្រាពួកគេចូលទៅក្នុងបន្ទប់មួយដែលនៅជិតបន្ទប់នាងដេកហើយក៏នាំគ្នាចេញមកវិញ។
«មុីអុីង!ឯងទើបមកពីធ្វើអី??មើលទៅហត់ម្លេះ»
លីងក៏សួរទៅកាន់ប្អូនភ្លាមព្រោះឃើញសភាពនាងសុទ្ធតែញើសពេញខ្លួន
«អឺ...ខ្ញុំ..ទើបតែមកពីហាត់ប្រាណ»នាងនិយាយទាំងញ័រមាត់រួចក៏រកលេសដោះសារ
«បើគ្មានអីទេ..ខ្ញុំទៅបន្ទប់វិញហើយ»ថារួចនាងក៏រត់ទៅប្រូចមិនចាំនាងតូចម្នាក់ទៀតនិយាយ
«យ៉ាប់មែន!នាងល្អិតនេះ»នាងគ្រវីក្បាលហើយក៏ចូលទៅចង្រ្កាន់បាយធ្វើម្ហូបសម្រាប់ពួកគេទាំងអស់គ្នា។ងាកមក
អុីណាឯនេះពេលចេញពីបន្ទប់នោះហើយនាងក៏ដើរមកកាន់បន្ទប់នាងនឹងថេយ៉ុង។ពេលចូលមកដល់នាងក៏ឃើញថេយ៉ុងកំពុងតែអានសៀវភៅ។នាងក៏ដើរទៅឱបពីក្រោយរួចនិយាយ
«រៀនដល់ណាហើយ!ថេ»ឯងគេគ្រាន់តែលឺសម្លេងនាងភ្លាមគេក៏ងាកមករកនាងភ្លាមហើយក៏ដាក់សៀវភៅចុះ។
«អូនមកវិញហើយហេស!ជុបៗ»គេថើបនាងយកថើបយកដោយការនឹងរលឹកព្រោះគេនឹងនាងបែកគ្នាប្រហែលជា1អាទិយ្យមកហើយដោយនាងត្រូវតាមការហៅរបស់ប៉ានាង
«បានហើយថេ!មើលមិនខ្មាស់ជេនទេហេស៎»នាងរុញគេចេញរួចចង្អុលទៅឆ្កែរបស់គេនឹងនាងដែរឈ្មោះថាជេន។
«វាជាឆ្កែវាមិនដឹងអីទេ!បងសុំថើបឲឈប់នឹកសិន»រាងក្រាស់
ងាក់ទៅឆ្កែហើយក៏បែមកថើបមុខនាងខ្សឺតៗ
«បានហើយថេ!ចាំស្អែកទៅថ្ងៃនេះអូនហត់ណាស់»
«ព្រោះបងនឹងនឹកអូននោះអី បងស្រឡាញ់អូនខ្លាំងណាស់!ជុបៗហឹម»ថាហើយក៏អូនមកថើបនាងបន្តទៀត
ទៀត។
«បានហើយថេ!អូនទៅងូតទឹកសិនអានចុះទៅញាំបាយជាមួយគ្នាណា»នាងរួញថេយ៉ុងចេញបន្ទិចហើយក៏ដើរទៅយកកន្សែងចូលក្នុងបន្ទប់ទឹកឯអ្នកកំលោះក៏តាមមើលដំណើរនាងពីក្រោយរហូតដល់នាងចូលក្នុងបន្ទប់ទឹកបាត់រួចក៏ងាក់មកអានសៀវភៅបន្តទៀត។
ខាងរាងក្រាស់ពីនាក់នេះវិញជីនក្រោកឡើង
រួចមើលជុំវិញខ្លួនគេមានអារម្មណ៍ថាក៏របស់គេវាឈឺតិចៗ
ដោយមិនបានចាប់អារម្មណ៍នឹងមនុស្ស
ម្នាក់ទៀតឡើយ។គេដើរទៅរានហាលរួចក៏ស្រូបយកខ្យល់អាកាសតែវាធ្វើឲគេភ័យសឹងតែលិចនោមទៅហើយនៅពេលឃើញជុំវិញខ្លួនសុទ្ធតែព្រៃណាមួយពេលនេះវាជិតយប់ផងធ្វើឲមានសម្លេងសត្វយំបន្លឺឡើងព្រឺឆ្អឺងខ្នង ហើយរិតតែភ័យទៀតនោះនៅខាងក្រោមទឹកនោះវាសុទ្ធតែឡាំដួយ ហើយចុះបើគេធ្លាក់ទៅតើឲគេធ្វើយ៉ាងមិចមិនស្លាប់ទៅហើយទេហេស៎។
គិតមកដល់កន្លែងនេះគេក៏រត់ចូលមកខាងក្នុងវិញវឹង។
គេក៏ក្រឡេកទៅឃើញជុងគុកកំពុងដេកនៅលើគ្រែក៏រត់ទៅរកភ្លាមៗ...
[ប្រុសជីនខ្លាចគ្រប់យ៉ាងតែវ៉ៃគេអត់ខ្លាចសោះ]
