Yuu
Bugün yine aptal alarmımın sesiyle uyandım. Üvey babam evleneceği için erken kalkmamız gerekmişti. Aslında zengin olmayan basit bir kadınla evlenmesi gerekirken; kendisi gidip zengin, yakışıklı ve zavallı olmayan bir adam buldu. Duyduğuma göre, oldukça yakışıklı bir üvey oğlu varmış. Bu durumda ben üvey abi fetişimle devreye giriyorum. Bu arada kendimi tanıtmayı unuttum, ben Yuuichirou Amane. 16 Yaşındayım ve yeşil gözlerim var. Okulda oldukca popülerim ama nedenini bilmiyorum çünkü beynini fazla kullanabilen bir insan değilim. Her neyse, şimdi gidip hazırlanmam lazım. Grşrz
Hazırlandıktan sonra geldim. Üzerime siyah bir takım elbise giydim ve saçlarımı her zamanki gibi serbest bıraktım, yine çok yakışıklı olduğumu bildiğim için aynanın karşısında kendime bakıyorum ve çeşitli pozlar veriyorum. Neyse, Guren beni çağırıyor. Beraber aşağıya iniyoruz. Dışarıya çıktığımızda çok büyük bir araba bizi bekliyor. Sonra içinden beyaz saçlı iyi görünümlü bir adam çıkıyor ve Guren'in elini tutup öpüyor. Ben oyalanmadan arabaya biniyorum. Arabada ise sarı saçlı, mavi gözlü olağanüstü bir varlık var ve bana parazitliymişim gibi bakıyor. Hemen badboyluğumu ortaya koyuyorum ve konuşuyorum.
"Ne var be?"
Cevap bile vermiyor ve kafasını çeviriyor. Aman Allah'ım bu hareketler, bu yüz, tam aradığım üvey abi. Hemen düşüyorum ve onu hayal ediyorum. Beni döverken, kucağında taşırken, yol boyunca tek kelime etmiyoruz ama onu düşünüyorum...
Mikaela
Bugün üvey babam Shinya, Guren adında niteliksiz bir adamla evleniyor. Bu benim için çok can sıkıcı çünkü Guren'in bir oğlu var. Normalde evde durmam sürekli gezerim fakat o veledi ayağıma bağ yapacaklarına eminim. O yüzden farklı bir eve çıkmayı bile düşündüm ama Shinya bana izin vermedi hatta kavga bile ettik. Şimdilik katlanacağım buna, başka çarem yok.
Yarım saatte falan hazırlandım ve hızlıca aşağıya indim. Görünümüme hiç önem vermesem bile oldukça yakışıklı olabiliyordum. Bu beni mutlu eden özelliklerimden birisiydi çünkü süslenip püslenmek bana göre zaman kaybı. Her neyse 7294714 katlı evimizin en alt katına ulaşmayı başarınca, arabamızın kapısını yine aynı hızımla açtım ve koltuga oturdum. Yol boyu da Shinya'yla komuşmadım. Guren'in fakirlere özgü mahallesine ve evine gelince, kafamı iyice kollarıma gömdüm ve bu anın bitmiş olmasını diledim. Bir kaç dakika sonra araba durdu ve arabaya benim yaşlarımda yesil gözlü, siyah saçlı bir çocuk girdi. Görünüşünden iğrenmesem bile fazla hoşlanmadım. Fakir olmasına raģmen fazlasıyla şımartılmış aptal çocuklara benziyordu. Harcarlar bunu ve ben
de kurtulurum diyip umursamadım. Fazla dik dik baktığımı farkettiğimde benimle konuşmaya (?) Çalıştı. Hemen kafamı çevirdim çünkü bunu yapmam gerekliydi. Benimle bir daha konuşmaya çalışmayınca ben de rahatladım. Şimdilik bu şekilde durmamız daha iyiydi.
Pjecojscohcwohqcphqhcphqcpjwgohegoh2jo2fpj2ağlıcmpdj2p2cjoxwhocwjob
