PROLOGUE
"K-kuya, wag k-ka na po umalis" umiiyak na sabi ng batang si MZ. Maaga itong nagising nang marinig nyang maagang aalis ang nag-iisang best friend nya mula sa magulang nya na nag-uusap noong gabi
Pasikat palang ang araw ay naghintay na sa labas si MZ at umaasa sya na sana mabago nya ang isip ni Adrene. Ngunit maging ito ay di makatutol sa magulang dahil kinakailangan daw nilang umalis para sa trabaho ng papa nya
"Wag ka na umiyak, MZ. Nagpromise ako sayo, diba?" nakangiti ito ngunit kitang-kita sa mata nito na maging sya ay nalulungkot
Tumango lang si MZ habang tinutuyo nya ang kanyang luha
"Magkikita pa tayo,pangako yan. Hahanapin kita para sa pangako natin kaya wag ka na umiyak ah" Adrene assure that they will meet again
Nag-usap pa silang dalawa ng konti bago tawagin si Adrene ng papa nito. Nagpaalam na din si MZ sa magulang ni Adrene bago ito umalis
Nakatayo sa labas ng bahay nila Adrene si MZ habang papalayo ang sasakyan nito hanggang sa hindi na nya ito matanaw
Tumulo na naman ang luha nya habang nakatingin parin sa dinaanan ng kotse nila Adrene
'Magkikita pa tayo Kuya, pangako yan'
•||• JmineKTH💛 •||•
YOU ARE READING
What's with her ?!?
RandomIs it possible for a person to change big time in a matter of years? Yes, for Mae Zalorie Vasquez, sort of. From a readable book, to a locked one. It was easy to show that you've change, but... until when? Specially when someone from the past that...
