Yazmaktan hicbir zaman vazgeçemediğim ama bazen de yazarken yorulduğum zamanlar oldu. Yazmaya ara verip kendimi dinleyeceğim çok uzun bir zaman dilimi oldu. Ah ki kalbim ne çok yorgunluk yaşadı ama güçlükle her şeyin hakkından geldi. Şimdi düştüğümde biri beni kaldırsın diye beklemiyor, kendi elimden kendim tutup kalkıyorum. Güçlü olmanın tanımı bu mudur bilemiyorum ama benim için güçlü olmak tam anlamıyla buydu. Çok düştüm ama kaldıracak kimseyi göremedim. Kaldıracak birini görmeyi geçtim, bir çelme de onların taktığını gördüm. Şu kalbim ne çok yoruldu da kimseye ses edemedi. Şimdi ben tekrardan buraya döndüm. Umarım tekrardan güzel bir okuyucu kitlem olur. Tek temennim bu.
