2 in 1 : Highschool Runaway

/1/ Unlucky

I was on a dinner with my Girlfriend, Her name is Olivia she was my first love, She is my everything And I planned to propose to her that night.

But suddenly the unexpected happened and suddenly she cut the ties between us.

"You know Zedrick? I have something to tell you" Sabi nya sakin.

"At ano naman yun?" Tanong ko sa kanya.

"Let's end this Zedrick, Im not your girl anymore."Sabi niya sa akin.

Bakit ngayon pa na dapat, luluhod na sana ako at sabihin sa kanya na.

"Will you marry me?"

Pero huli na ang lahat, haha. Lahat nang oras at panahon na sinayang ko para sa kanya pero ito wala parin.

"But why Olivia? Bakit ngayon pa?" Sabi ko sa kanya

"Its because I found someone that can fill my emptiness and can deserve me!" Sabi nya sa akin

"Dont I deserve you? Olivia naman dont make me laugh you know na minahal kita from the start" sabi ko sa kanya while trying to reach her hand.

"Dont make you laugh? Then dont make me explain!" Sabi nya sakin at nilayo yung kamay nya.

"You know what Zedrick Im going now, And stop calling me winawasak mo lang sarili mo, you can find someone better." Sabi niya sa akin at tumayo

"But that person who is better is you, Its you Olivia so please you are all I have so please, I bought this ring for you to show how much I love you" pinakita ko sa kanya yung singsing na ikinagulat nya.

"Aweee, is that for me? Then threw it away I dont need it?" At sinapak ang kamay ko na nagdahilan para mabitawan ko ang singsing.

As she leaves the door, Gusto ko siyang pigilan and let her explain bakit kailangan niya ako ipagpalit.

She was my priority but I think Im just her second choice.

I drink and drink until I got drunk, and walked sad on the streets, and I noticed this girl who is just sitting on the bench.

Parang may dinadamdam siya at parang malungkot, at kinausap ko ito.

"A-ano ginagawa mo dyan? Gabi na baka ma dakip kapa nang mga rumorondang pulis!" Sinabi ko sa babae na parang nabulol-bulol pa.

"Ano kasi ehh ang hirap ipaliwanag, ano kasi ehh wala nakong tirahan." Sabi nya sakin na nahihiya

"Then come with me! Pwede kag tumira sa maliit na tirahan ko." Sabi ko sa kanya

At sumama ito sakin papunta sa bahay ko.

Pagkadating namin bigla nya akong tinulak sa kama ko at nagsimula itong hubarin ang kanyang uniform.

"Hey! Stop!" Sabi ko sa kanya

"Why would I? I have done this with all the previous men that let me love to their houses" Sabi nya sa akin.

"I said STOP" Galit kung sabi sa kanya.

At tumigil siya at pinaupo ko sa tabi ko.

"Can you make me a soup?" Tanong ko sa kanya

"Oo, bakit gagawan kita?" Tanong nya sa akin.

"Kung kaya mo" Sabi ko sa kanya.

At pumunta ito sa maliit na kusina at nagsimulang magluto, nung kakasimula palang nya magluto na-aamoy ko talaga yung niluto nya which is napakasarap.

"Ito na ohh tapos na" Sabi nya sakin.

Ininom ko agad ang sabaw habang mainit init pa at nagbihis ako pagkatapos.

Dyan ka na matulog sa kama dito na ako sa sahig, Matulog ka nang mahimbing.

At natulog na siya at sumunod na din ako.

Kinabukasan sumasakit ulo ko napadami yata yung nainom ko kagabi

"Good morning Mr.Zedrick!" Sabi nang isang babae na di ko nakilala.

"Sino ka bakit ka andito sa bahay ko?" Tanong ko sa kanya

"Wait dahil ba sa kalasingan ko may nangyari ba kagabi?"tanong ko sa sarili ko

"Wala naman po, nagpaluto kalang nang sabaw at pinatulog ako dito" Sabi nya sa akin.

At ayon na-aalala ko yung mga nangyari at wala na palang tirahan ang babaeng ito kaya tinanong ko yung pangalan nya at ilang taon na ito.

"Ilang taon kana ba at ilang taon kana? Patingin nga nang ID mo" Sabi ko sa kanya.

"*/nilabas ang ID; Ito na ang ID ko." At ibinigay sa akin ang ID nya.

Siya si Michaella Francine, 17 years old. At napansin ko na tatlong araw nalang at kaarawan na niya.

"Sige papayagan kitang tumira dito sa bahay ko sa dalawang kondisyon." Tanong ko sa kanya.

"At ano naman yun?" Sabi ni michaella sakin

"Unang kondisyon, Dahil hindi libre ang pagtira mo dito sa pamamahay ko dapat mo gawin ang gawaing pambahay para sa akin at para sayo" Sabi ko kay michaella.

"EHHH! Yan lang?" Tanong nya sa akin.

"At panghuli! Your not allowes to seduce me anymore pag gagawin mo yan ulit papa-alisin kita." Sabi ko sa kanya na ikinagulat nya.

"Si-sige kung yan gusto mo" Sabi nya sakin

At naligo na ako at nagsimulang kumain at pumunta sa maliit kung furniture shop, Sa lahat nang gawa ko ay mga upuan, lamesa at kung papalain ako yung kinukunan nang mga kagamitan para sa mga bagong gawang bahay.

Ngunit walang kumukuha sa mga kagamitan ko, Kasi nga ang badoy and parang walang kagara-gara yung mga upuan at iba pang mga ginagawa ko.

Ngunit sa isang saglit tumunog yung bell nang lintuan at nakita ko itong mayamang lalaki at tinitingnan nya ang mga gawa ko.

"Uhmm, Meron ba kayong isang set nang lamesa at upuan para maganda para hapag-kainan?" Tanong nya sa akin

"O-opo sir meron po akong mga gawa ko dito, isang mahaba na lamesa na kasya ang sampung upuan" sabi ko sa kanya.

"Anong ibig sabihin sa sinabi mong "Mga gawa mo", ikaw gumawa nito?" Tanong nya sa akin.

"Opo ako po ang gumawa nyan pero binili ko po yang tiles at nilagay ko nalang para gumanda ang quality nang lamesa" sabi ko sa kanya at ngumiti.

"Alam mo talentado ka! Kaso hindi nakikita nang mga tao kung ilang oras ang pinawisan nang isang tao para sa isang magandang bagay na ito." Sabi nya na napahanga ako.

"Sige bibilhin ko na to Mr?" Tanong nya sa akin.

"Ohh zedrick that is my name" Sabi ko sa kanya.

"Okay ill take this full set Mr. Zedrick, By the way magkano ito?" Sabi nya na sakin.

"Hindi naman masyado kamahalan mga roughly 5,000 lang" Sabi ko sa kanya.

"5,000?" Tanong nya sa akin na ikinagulat nya.

"Bakit po masyado po bang mahal?" Tanong na nagpakaba sakin.

"Its to cheap for its beauty, fine. Ill make it 20,000 keep the change!" Sabi nya sa akin at ikinasaya ko.

"If you insist sir, thank you very much." At ngumiti.

"You have exceptional talent on craftmanship, yet you sell it cheaper than expected, ang kulang sayo ay ang kaalam sa pagbebenta. Wag kang mag-alala I can help you on that may ipapakilala ako sayong isang tao na makakatulong sayo at sasabihin ko sa iba ang tungkol sa shop nato" At umalis na ito at nag paalam.

"Thank you very much, stop by my shop again if you needed something." At nagsimulang magsara nang tindahan at umuwi.

"Im home." Sabi ko

"Welcome home Mr. Zedrick" Sabi ni michaella sakin.

Its good to have someone welcome you home, what an amazing start on my life's new journey.