Hayat

1. Bölüm

💞 Keyifli okumalar dilerim 💕

Yaklaşık yarım saattir mesken tuttuğum banktan  kalkıp evimin yolunu tuttum .

Yaklaşık on beş dakika sonra  küçücük ve içi boş olan evime gelmiştim.

22 yıllık hayatımın  8 yılı bu evde geçmişti .

Hıh  koskoca sayamadığım kadar eğlence mekanı olan   Kerem Vural' ın kızı Ahu Vural kutu gibi bir evde yaşıyordu.

Neden mi ? Neymiş hastaymışım , Deliymişim bunu kim mi söylüyor tabi ki çok sevgili babacığım ! .

Ve sözde  çok sevdiği kadınlar .  Evimin kapısını açıp odama girdim kapüşonlumu ve kazağımı çıkardım boks eldivenlerimi giydim  odamdaki kum torbasının karşısına geçtim ve kum torbasını yumruklama ya başladım .

Babama olan bütün öfkemi kum torbasından çıkarmıştım saate baktım 15.00'a geliyordu 16.15 ' te  psikoloğumla randevum  vardı .

Bir kaç parça kıyafet alıp banyoya girdim duş aldıktan sonra her zaman yaptığım gibi aynadaki görüntüme baktım .

kulaklarımın altından başlayıp köprücük kemiklerinin hemen üstünde biten yaraya baktım .

  Nefesim hızlanmaya başladı  ölecek gib hissetmeye başladım yine oluyordu işte bir sinir krizi daha  geçiriyordum .

Önce nefeslerim hızlandı sonra
vücudum titremeye başladı sonra...
Sonrası kesik kesik bağırmaya başladım deli gibi sürekli aynı şeyi sayıklıyordum ondan nefret ediyorum , onlardan nefret ediyorum  , onlardan nefret ediyorum  ...
Aynaya yumruk atıyorum
Biri geliyor
gerisi karanlık...
Gözlerimi açtığımda karşımda alışık olduğum bir manzara ve koku vardı beyaz tavan ve hastane kokusu.

Nefret ediyorum bu kokudan bana kötü anılar bırakmıştı bu hastane odaları .

Ben umarsız  ve tehlikeli bakışlarımı odada dolaştırırken Bir doktor girdi odaya tahminimce 30'lu yaşlarda bir doktordu kestane renginde saçları ve ela gözleri vardı gözleri benim gözlerimin  aksine parlıyordu. Onu  kıskanmıştım. Onu çok kıskanmıştım . Bana birini hatırlatmıştı . Çok... çok özel birini hatırlatmıştı .

Benim güzel yüreklim çok özledim seni bak görüyor musun biriciğin hastanelerde senin biriciğin' e deli diyorlar neredesin onlara karşı çıkmayacak mısın ha ? doktora tekrar baktığımda sinirlerime hakim olamadım yanımdaki masadaki bardağı ittirdim kırıldı sanki yanlışlıkla olmuş gibi masum masum baktım sonra aniden kolunu tutup yerdeki cam parçalarından birini alıp adamın boğazına dayadım korkusunu hissetmiştim korkmalıydı o'na benzeyemezdi o'na benzememeliydi .

Gözlerimi pür dikkat doktora odaklamıştım yardım çağırdığını fark ettim .

Bir süre sonra koluma yapışan güvenliklerle bilmediğim bir yere giderken sesimin yettiği kadar bağırdım .

O' na benzeyemezsin , o anda bir odaya gelmiştik beni tüm çırpınmalarıma rağmen zorla hasta yatağına yatırmış ve  elimi kolumu bağlamışlardı .

Doktorun biri koluma bir iğne vurdu .

Ne ara hızlandığını bilmediğim nefeslerim yavaşlayıp düzene girmiş , ne ara titrediğini bilmediğim ellerim ise titremeyi bırakmıştı.