call me ×taegi×

intro

stilist oldukça pahalı bir ceketi kollarımdan geçirmeme yardım ederken aklımda düşünceler dolanıyordu.
bana nereden geldiğini unutma dediler. unutmam mümkün mü? ne kadar başarılı olsam da en ufak hatamda sadece bir köylü çocuğu olduğumu söylüyorlar. bundan utanmıyorum, asla utanmam. ama olduğum insandan utanıyorum, pişmanım. bir daha seçim yapacak olsam sakin bir hayat ve gerçek dostlar isterdim.

yapımcım, şirketimin patronu, dans eğitmenim, stajyer dansçılar ve ben...
burada hepimizin oldukça gergin bir şekilde ödül törenini beklediğine emindim. yapımcım yaklaştı ve elini omzuma vurarak "Min Yoongi o ödül senin tek yapman gereken sahnede her şeyini ortaya koymak."

saçımı arkaya savurarak gülümsedim "kazanmaya devam edeceğim efendim, bahislerinizi üzerime oynamaya devam edin."
o da kahkaha attı ve stilistin dar ve kalabalık odasından çıkıp sonunda bana ait olan bir odaya geçebildim. kapının üstünde sahne ismim olan agust-d yazıyordu. kaçmak istiyordum, agust-d'den nefret ediyordum.

yapımcım ve patron dışarıda beklerken son kez aynada kendime baktım ve sahnenin arkasındaki ekibin beni çağırmasını beklemeye başladım. beynimde milyonlarca düşünce dolanıyor, hepsinin üstüne birazdan sahneye çıkacağım gerçeği kalbimi gümletiyordu. arka plan dansçılarım kapıyı tıklatarak odaya girdi sadece 4 kişiydiler.
"elimizden geleni yapacağız efendim." diyerek selam verdiler. günlerdir prova yapıyorduk hata yapma gibi bir hakları yoktu.

içeri aniden kapıyı çalmadan giren görevli sahne sırasının 3 dakika içinde bende olduğunu söylediğinde derin bir nefes aldım ve oturduğum koltukta küçüldüm. stajyerler odadan yavaşça çıkarken içeride benimle beraber birisi daha kalmıştı. kafamı kaldırdım ve mavi saçlı uzun stajyerle karşılaştım. bana doğru geldi ve gülümseyerek "yine harikalar çıkaracağınızı biliyorum efendim."

kendime inanmıyordum omuzlarım daha da düştü vaktim de azalmıştı. ellerini omuzlarıma attı ve eğilerek oturmakta olan bana yaklaştı. hafifçe sıktı ve o esnada gözlerindeki parlaklığı gördüm gerçekten güvendiğini hissettim ya da inanmak istediğimdendi bilmiyorum ama yavaşça ayağa kalktım. "teşekkür ederim."
onu odada bırakıp bana verilecek olan mikrofonu almaya gittim.

ve birkaç saniye sonra sahnedeydik. derin bir nefes alarak başladım.
"yeah..."

×××××××××××××××××××
haloo!!! nasılsınıız ??
iki tane aşk insan bana bir taegi daha yok mu dediler hemen yazıverdim.    vpanniek
loveDoem
umarım güzel olur ve siz de beğenirsiniz