"Yani... şimdi Draco'yu resmime bakıp ağlarken gördün ve bana açılması için büyü yaptın öyle mi?"
"E-"
"Bu nasıl bi şaka lan!"
Pansy bir adım attı ve hermonie'i duvara sıkıştırdı. "Bu. Bir. Şaka. Değil."
"Hermonie..."
"Draco?"
"İyi misin sarı kafa?"
"Of.. etrafımda hermonie'ler dönüyor..."
Bir hafta sonra. Draco yeni yeni kendine gelmeye başlamıştı. Hermonie onu her gördüğünde kaçıyordu,pansy ise her Hermonie'i gördüğünde Draco'yu tutmaya çalışıyordu. Bu bir haftanın sonunda Draco daha da kötü olmuştu. O gün akşam kara gölün karşısında öylece oturmuş gölü izliyordu. Gözleri doluydu üşüyordu ama umurunda değildi. Artıkunutman gerek. Dedi kendi kendine daha sonraasasını şakaklarına bastırdı. Sessizce fısıldadı"oblıva-"
Fakat büyüyü tamamlayamadan birisinin üzerine atlamasıyla irkildi kim olduğuna bakmadan zayıf bedenini gecenenin bi saatinde sağnak yağmurda ona sımsıkı sarılan kişinin kollarına bıraktı. Yağmur kokusu karemele karıştığında içinde tutamadığı göz yaşlarını bıraktı ve hıçkırarak ağlamaya başladı.
Bir saat önce
"Draco'yu bulamıyorum."
"Banane?" Pansy hermonie'nin kolundan sımsıkı tuttu ve konuştu.
"En son gördüğümde uykusunda adını sayıklıyordu. Şimdi git ve onu bul!" Derin bir nefes verdi "HEMEN."
Şimdi. "Draco ne yapıyorsun!"
"Yapamıyorum pansy... hermonie'i unutamıyorum. En iyisi babama gidi-"
"Beni o cadıyla karıştırıldığında inanamıyorum malfoy."
Hermonie Draco'ya sarılmayı bıraktı ve kahverengi gözleirni mavilere dikti. Daha sonra yüzünü yüzüne yaklaştırdı. Draco yavaşça yaklaştı ve yağmurla karışık göz yaşları olan dudaklarını hermonie'nin dudaklarına kapattı. Hermonie geri çekildiğinde tekrar göz göze geldiler. Draco birkaç saniye öylece kıza baktı. Daha sonra tüm gücüyle kızın küçük bedenini kollarının arasına aldı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
