"မင်း ကြီးရှောင်ချန်.. ငါကိုယ်တော် မင်းကြီးရဲ့ ညီတော်ကို လက်ဆက်ချင်တယ် ။ "
ရှောင်ချန် သိပြီးသာပါ ။ ဒီလို ဖစ်လာမယ်ဆိုတာ ။ အင်း ...ဖစ်လာတော့လဲ ဘာထူးမှာလဲ ။ သူညီတော်လဲ ချစ်ခင်စုံမက်နေတာ ကို ။ မင်း ကြီး ရှောင်ချန် သက်ပြင်းချရင်.......
"ညီတော်.....ညီတော်လဲ လက်ခံတယ်မလာ။ "
"တောင်းပန်ပါတယ် အကို ၊ ညီတော် အကို တော်အပေါ် အိမ်ရှေ့စံ ကျင့်ဝတ်မညီခဲ့ဘူး။ "
"ရပါတယ်.... ညီတော် ၊ ညီတော် စိတ်ချမ်းသာ ဖို အကို တော် ဆန္ဒဘဲ ။ "
"ကျေးဇူး တင်ပါတယ် ။ အကို ေတာ် ။ "
"ဝမ်ရိပေါ် ငါကိုယ်တော် စိတ်ချချင်တယ် ။ ရှောင်တိုင်ပြည်မှာဘဲ လက်ဆက်သွား ပါလို့ ငါကိုယ်တော် ပြောချင်တယ် ။ "
"အင်း...စိတ်ချပါ ။ ငါကိုယ်တော် ရှောင်ကျန့်ကို မှဲ့တစ်ပေါက် မစွန်း စေရအောင် ကာကွယ်စောက်ရှောက်ပါမယ် ။ လက်ဆက်တာကတော့ ဒီတိုင်ပြည်မှာဘဲ လုပ်သွားပါမယ် ။ "
"အင်း.......ကောင်းပြီး..။ "
"ဒါဆို အကို တော် ညီတော် တို့ကို ခွင့်ပြုပါအုံး။ "
"အင်း............"
ရှောင်ကျန့်အကိုတော်ကို ဂါဝရပြုရင် အပြင်ကို ဝမ်ရိပေါ်နဲ့ အတူ ထွက်ခဲ့လာလိုက်သည် ။
ဝမ်ရိပေါ် အဆောင်တော်ဘက်ကို နှစ်ယောက်လုံး လမ်းလျှောက်ရင် လျှောက်သွားလိုက်သည် ။အဆောင်တော်ရောက်တော့ အဆောင်ရှေ့မှာ ခင်းကျင်းထားသော သစ်သားနဲ့ လုပ်ထားတယ် စားပွဲ ခုံကြီး ပေါ်မှာ ရှောင်ကျန့် တတ်ထိုင်ရင် ။ ဝမ်ရိပေါ်ကတော ဘေးမှာ ရပ်ပြီး လက်ကို နောက်ပစ်ထားရက်နဲ့ ရှောင်ကျန့်ကို နောက်ကျောပေးရပ်နေသည် ။
ရှောင်ကျန့်လဲ ဝမ်ရိပေါ် ကို ကြည်ပြီး ။
"ရိပေါ်......မင်းငါနဲ့ လက်ဆက်မှာ သေခြားလာ။ မင်း တိုင်ပြည်က လူ တွေ မင်း ကို ပြောရင်ရော။ "
"ငါကိုယ်တော် ဂရု မစိုက်ဘူး ။ "
"ဒါပင်မဲ့......................."
"ရှူး..............."
ရှောင်ကျန့်နဲ့ မျက်နှာ ချင်းဆိုင်ရပ်ပြီး ။ ရှောင်ကျန့်နူတ်ခမ်းပေါ်ကို ဝမ်ရိပေါ် လက်ကန့်လန့်ဖြတ်တင်လိုက်သည် ။
