Is daar iemand?

Het begin van het einde.

'Flore, we moeten vertrekken!': roept mama. Ja, ma ik kom al. Ik heb niet veel zin om me te haasten. Zo een emotionele moment zoals je huis verlaten, afscheid nemen... Zo'n momenten zijn niet helemaal m'n ding. Al 14 jaar woon ik in dit oude kleine huisje en vandaag neem ik afscheid. Vroeger klaagde ik wel eens over mijn kleine mini kamer, maar nu ik hem moet verlaten herinner ik me hoe goed ik het hier wel had. Hoe dicht alles was van ons huis: school, supermarkt... Alles was op maximum 5 minuutjes van ons huis verwijdert. Ons nieuwe huis is een heel ander geval. Groot, zeer oud en gelegen op het plattenland. Het zal voor mij een zeer grote aanpassing zijn denk ik. Maar goed, ik geef het een kans.
'Flore, we moeten echt weg!!!': roept mama nogmaals. Ja, mama. Ik stap de auto in, kijk nog een laatste keer achterom en.... Weg zijn we. Op naar een nieuw hoofdstuk in mijn leven zeker. Om het positief op te nemen.
Eindelijk we zijn aangekomen. Ook al was het maar 27 minuutjes in de auto voor mij leek het een eeuwigheid. Als je gewoon bent om elke dag 2 minuten te rijden en nu opeens 27 is dat inderdaad wel een grote verandering denk ik.
Maar goed, het huis. Mijn eerste indruk: oud, lelijk, ziet er saai uit, eng... Niks positiefs dus.
'Papa doe je de voordeur eens open?'' Vraag ik. 'Tuurlijk': antwoordt hij. Terwijl hij de deur opent sta ik te popelen van ongeduld om te zien hoe het er binnen uit zou zien. Zou het mooi zijn? Stiekem hoop ik dat het er prachtig uit zou zien, maar ik heb zowat m'n twijfels. Op dat ene moment dat de deur openzwaait, smelten mijn ogen net als ijs.
Het is in één woord: prachtig. De muren zijn behangen in donkerbruin behangpapaier, de meubels zijn gewoonweg prachtig. De keuken lijkt wel op die van een kasteel. Ik ren naar boven om mijn kamer te gaan bewonderen. Er staat een groot hemelbed! Het was mijn allergrootste droom dat ook eens te hebben, maar ook al zou ik het gemogen hebben de ruimte van m'n kleine kamer zou het niet toegelaten hebben.
Het huis is zo ruim, ik kan bijna zeggen dat het te groot is. Mama zal wel weer klagen als ze ziet wat ze allemaal zal moeten kuisen. Ocharme! In de living staat een grote leren zetel. Hij is zo zacht als de zachtste stof die er maar bestaat. In de living staat ook een hele oude klok en dat is zowat het enige spul dat me in het hele huis enerveert. Het tikt zo luid! Zou luid heb ik een klok nog nooit horen tikken. Ik vind het maar een vreemde klok. Er is nog één belangrijke kamer in het huis waar ik nog geen bezoekje aan heb gebracht: de badkamer. De badkamer is groot, er staat een douche, een bad en een sauna in. Wow, echt zalig! Ook beschikt de badkamer over een grote kast met allemaal zalfjes, kruiden en parfums. Er staan er zeker een honderdtal in. Ik zou zeggen, vanaf nu ruik elke dag lekker. Zal ik maar eens naar beneden gaan om te zien wat m'n kleine zusje er van vind? Ja, doe ik. Noa, wat vind je er van? 'Mooooooi':antwoordt ze met haar kleine hoge stemmetje. Ocharme Noa, ik vrees dat dat klein driejarig meisje wel eens zou kunnen verdwalen in dit grote prachtige huis. Er is maar één ding dat ik nu echt nog moet doen, en dat is zeggen aan papa hoe prachtig ik het vind en hoe dankbaar ik hem hiervoor ben.
' Ik ben echt aangenaam verrast, papa':zeg ik. Toen ik de buitenkant zag dacht ik: de binnenkant is vast en zeker even erg. Maar ik heb me vergist het is een prachtig huis. Ik weet zeker dat we hier een aangename tijd zullen beleven.
Dankje Papa, ik kan je maar niet genoeg bedanken.