Is daar iemand?

Tik tak. De klok tikt.

De eerste weken hier in het huis verlopen nog een wat moeizaam. Veel uitpakken, opruimen, kuisen... Je kent het wel. Gelukkig is het paasvakentie, dan moet ik niet aan school denken. Al moet ik wel zeggen dat ik m'n beste vriendin Hanna mis. Zij is de eerste die altijd naar me luistert en steeds voor me klaar staat. Echt eentje uit de duizend! Nu ik er aan denk, als het huis hier wat in orde is en dat alles zowat zijn plaatsje heeft gekregen zal ik haar eens uitnodigen. Maar dan moet ik hiervoor verder opruimen. 'Flore, er staan nog heel wat dozen dat je naar de kelder moet brengen': roept mama. 'Ik kom al!' Ik ren de trap af, neem de dozen en daal de keldertrap af. De kelder is zeer donker en eng. Ik denk dat de vorige eigenaars hun kelder vergeten leeg te maken zijn. Wat hier nog allemaal instaat! Een piano, oude lege kast, platenspeler, knuffels, boeken... Plots val ik over een klein houten kistje. Meteen zoals iedereen dat zou doen stel ik me de vraag wat zit er in dat kleine kistje? Ik open het en er zit een sleutel en deze is op zijn beurt verbonden met een briefje. Eerst lees ik het briefje. Er staat op geschreven: wie dit leest mag zeker zijn dat de klok tikt. Meer staat er niet op. Ik denk diep na. Wat zouden ze hier nu mee bedoelen? Wie heeft het geschreven? Waarom ligt het hier? Zoveel onbeantwoorde vragen. Ik stop het kistje vlug onder mijn jas en ren terug naar boven. Ik verstop het kistje vlug onder m'n bed. Niemand mag dit ooit vinden vooraleer ik weet wat het precies is. Maar nu ga ik eerst mijn kleren in mijn kleerkast hangen. Deze rok hier, dat kleedje daar, die broek ginder... 'Awwwww wat is dat': roep ik. Het is een kapotte spiegel. En de scherven zijn in de vorm van letters die achtereenvolgend een woord vormen. Meerdere woorden zelfs! Er staat geschreven: Tik tak!
Nu wordt het pas eng. Ik verstop de scherven samen mijn het kistje onder m'n bed. Er is hier iets aan de hand in dit huis, ik voel het. Nee, meer nog. Ik weet het.
Zo, al m'n kleren zijn netjes opgeborgen in mijn kleerkast. Tijd om naar beneden te gaan. Ik ga zitten in de zetel. Wat me opvalt is dat ik geen luid getik meer hoor van de grote oude klok. Ik ga er naar toe. Ze is stil gevallen juist zodat ze een letter 'T' vormt met haar 3 wijzers. Vlug open ik het kastje en verdraai ik de wijzers. Niemand mag iets doorhebben. Ik wil niet dat mam en pap al ongerust zijn vanaf de eerste dag dat we hier wonen.
Er is nog een plaats in het huis waar ik nog niet ben geweest. De zolder. Op het moment dat ik me dit realiseer ren ik twee verdiepingen naar boven. Vervolgens open ik het luikje en kijk naar binnen. Op het eerste zicht staat er niks, maar daarna zie ik in het midden van de zolder een grote doos staan. Ik neem ze en scheer me naar m'n kamer om ze te openen. Ik open de doos en zie allemaal oude dvd's. Wat zou hierop staan? Op elke dvd, staat gescgreven: je bent te laat. Elke keer dat een zinnetje behalve op één dvd. Op die ene dvd staat geschreven: ben jij op tijd? Ik begin me nog meer vragen te stellen. Het is vreemd, zo vreemd. Ook de doos verstop ik onder m'n bed. Ik bewaar ze wel eens voor als ik tijd over heb. Nu moet ik even terug naar de kelder voor mama ontdekt dat ik nog niet alle dozen naar beneden heb gebracht.
Met een grote doos in mijn handen daal ik de keldertrap af. Plots bemerk ik dat er een klein roos papiertje aan het plafond hangt. Ik heb zo de indruk dat het daar daarnet nog niet hing. Ik trek het van het touwtje en begin te lezen. Er staat op geschreven: Verlies de tijd niet uit het ook, anders...' Waarom al deze raadsels?
Ik zet de dozen neer en stap verder in de kleder. Een soort verkenningstocht. Op dat moment door die ene pas waardoor ik een klein doorzichtig touwtje aanraak, wordt er een luik geopend en val ik meteen in het gad dat eronder verborgen zat. Ik kan nog juist gillen, maar niemand die me hoort. En dan... 'Boem' en dan... Niets meer, helemaal niet...