Larry Stylinson One Shots

Love Boat 🚢

Ik zie hem zo weer gaan, die eerste keer dat ik hem gisteren opmerkte. Behendig manoeuvreerde hij zich door de massa naar voren. Links en rechts verontschuldigde hij zich naar omstanders als hij toch pardoes tegen hen aan botste in de krappe terminal. Hij had zichtbaar haast en behoorde duidelijk niet tot de menigte vakantiegangers die hier aan het inchecken waren. Over zijn brede schouders hing een zwarte rugzak en in zijn linkerhand sjouwde hij een rode sporttas mee. Eenmaal aangekomen bij de controle, liet hij iets aan de douanier zien dat hij zo-even ervoor met zijn rechterhand uit zijn binnenzak had gehaald. Een goedkeurend knikje van de grensambtenaar volgde. En via de slurf verdween hij uit mijn zicht. Hij was binnen.

Toen het mij en mijn man Niall, een halfuurtje later ook was gelukt om in te checken en aan boord te gaan, zag ik hem daar weer gaan. Zijn lengte en zijn donkere krullen vielen mij gewoon op. Hij was duidelijk sportief aangelegd. Dat zag ik wel aan zijn manier van bewegen, maar ook aan de manier waarop hij open en fris om zich heen kijkt. Een trap van acht treden doen zijn lange benen in vier grote passen. Onze bagage sleuren we naar de liften. We hebben een suite op dek 14. Redelijk bovenaan dus in ons cruiseschip. Terwijl onze glazen lift omhoog zoeft, vang ik nog een glimp van hem op ter hoogte van dek 8.

Onze suite 14.360 is prachtig. We wisten in eerste instantie niet wat we zagen zo luxueus. Het is halverwege het schip aan bakboordzijde. We boffen want onze suite heeft een prachtig balkon dat ook nog eens flink wat groter is dan de meeste andere balkons op dit schip. In de suite ruikt het heerlijk fris, wellicht doordat de zeewind hier permanent zijn lieflijk zilte lucht naar binnen blaast. We pakten onze koffers uit. Niall natuurlijk iets vlotter dan ik als ik, maar ja, hij heeft dan ook beduidend minder spullen bij zich. Van hem hoefde een cruise door de Caribbean ook niet zo nodig. Zolang hij maar relax een boek kan lezen, dan vindt hij het allang gezegend. Het was dan ook niet verrassend dat hij de voorkeur gaf aan het lezen van een detective op het balkon in de zon in plaats van op verkenning te gaan op dit gigantische cruiseschip.

In 1972 werd het allereerste schip van Carnival Cruise Line gelanceerd, de TSS Mardi Grass. Onze nieuwe Carnival Mardi Gras is een eerbetoon aan het eerste schip van de rederij. De nieuwe maar gelijkaardige naam symboliseert innovatie. Ons schip zal door de Caribbean gaan rondvaren. Het is het eerste Amerikaanse schip dat wordt aangedreven door vloeibaar aardgas en het grootste cruiseschip van rederij Carnival. Het is tevens het eerste schip ooit met een achtbaan aan boord! Ik was reuze benieuwd naar de legendarische ‘Bolt Ultimate Sea Coat’ op dit bovenste dek. Omdat het maar drie verdiepingen hoger ligt, verkoos ik de trap boven een van de liften. Ik moest gewoon even mijn benen strekken.

Op het bovendek keek ik mijn ogen uit. Het is echt waar; er is een heuse rollercoaster op het bovendek gebouwd. Alleen het kijken ernaar al, deed me de rillingen over mijn rug lopen. Toen klonk daar een toeter; het signaal dat het schip de haven van Miami zou gaan verlaten. Ik snelde mij naar het hoogste voordek om van dit unieke moment te genieten. Toen ik dit panoramadek op liep, zag ik hem meteen daar weer staan. Hij stond ook zichtbaar mateloos te genieten van het indrukwekkende uitzicht. Het schip zette zich langzaam in beweging en ik ging naast hem aan de reling staan. Hij merkte mij op en groette mij vriendelijk met een hí. Zijn gras groene ogen vielen me meteen op. Bijna net zo groen als het gras.
Toen het cruiseschip echt het ruime sop had gekozen, draaide ik me naar hem toe en in mijn beste Engels sprak ik hem aan: “Wonderfull, don’t you think so?”.

Hij keek me aan. “Nederlands? Ben je ook Nederlands?”, vroeg hij.
Ik schrok me kapot door het feit dat ik in mijn moedertaal nu werd beantwoord. “Uhh, ja.”, kwam er enigszins stotterend uit mijn mond.
“Ik dacht het al aan je accent te horen”, zei hij, waarna hij vervolgde: “Op vakantie?”.
“Ja, ik ben echt aan relaxte vakantie toe.”, vertelde ik hem.

Ik moest aan Niall denken die een boek aan het lezen. De laatste tijd ging het niet zo goed in onze relatie.

“Ben je alleen?”, vroeg hij, terwijl zijn ogen mij enigszins ongegeneerd van top tot teen bestuderen.
Een beetje op verstrooide wijze antwoordde ik: “Ja, uhh, nee. Ik bedoel mijn man wilde liever op het balkon van onze suite in de zon zijn detective lezen, dus daarom ben ik nu alleen op dit schip op ontdekking gegaan”.