𝖩𝗎𝗌𝗍 𝗅𝗈𝗏𝖾 𝗆𝖾 •𝖩𝖾𝗇𝖬𝗂𝗇

~3.bölüm~

Hala kendime gelememiştim.
Başım dönüyor, midem bulanıyordu ve gözlerim kararıyordu.
Ben bu haldeyken kendimde olmadığım için arabayı fazla hızlı kullanıyordum ve bunu polis çevirmesine yakalanınca fark ettim...
Gerçekten iyi değildim ve nefes almam zorlaşmaya başlamıştı.
Polislerden özür diledim ve bana daha dikkatli olmam gerektiğini söylediler sonra arabayı sürmeye devam ettim. Bir anda telefonum titredi biri arıyordu.
Kimin aradığına bakmak için telefonu elime aldım. Arıyan Park Jimindi! Hemen telefonu açtım "Efendim Jimin?" "Jen ben cumartesi akşamı evde parti düzenliycem gelmek ister misin?" Yüzümde bir tebessüm oluştu "Tabi çok isterim" dedim. O da " Ozaman cumartesi görüşürüz!" dedi.
"Görüşürüz Jimin :)" diyip telefonu kapattım. Sonrasında durumum dahada kötüye gitmeye başlamıştı ki
bir anda arabanın kontrolünü kaybettim! Ve hızla karşıdaki ağaca çarptım... Gözlerimi hastanede açtım.
Bir kadın gördüm gözümü açar açmaz sanırım hemşireydi. Bana gülümsedi ve "Ah, uyanmışsın sonunda! delikanlı seni çok merak etti." Kimden bahsediyordu? Hiçbir şey anlamamıştım. Anlamayan gözlerle "Pardon anlayamadım kimi aradınız?" dedim. O da "Telefonundaki son aramalarda ki kişinin yakınınız olabileceğini düşündüm. Sanırım adı Jimindi. Senin kaza geçirdiğini duyunca çok endişelendi. Şuan dışarda bekliyor içeri alıyım istersen?" dedi. O an başımdan kaynar sular döküldü resmen! Rezil olmuştum. Şu halime bak çok sefil durumdayım! Beni bu durumda görmemeliydi... Ama çok geçti hemşire Jimini odaya almıştı.
Bana endişeyle bakarak "Jennie! Ödümü kopardın. Arabayı daha dikatli kulanmalıydın. Ya sana bişey olsaydı?! Neyse bunun bir önemi yok. Şuanda iyisin ya o bana yeter. "dedi. Allahım şuan ölüyodum! Bana gerçekten değer veriyordu ve benim için endişelenmişti... "Endişelenme Jimin iyiyim şuanda. Ha birde şey seni rahatsız ettiysem özür dilerim. Hemşireler ben baygınken rehberdeki ilk kişiyi-" bir anda sözümü kesti ve "Saçmalama! İşte şimdi sinirlendim. Hiç öyle şey olur mu? Sana bişey olacak ve ben sana bakmaya gelmeyecek miyim? Asla! Jen ben hep burdayım benden çekinme..." dedi. Gerçekten okadar etkilenmiştim ki o an Jimine bakışlarımı biri görse ona aşık olduğumu kolayca anlaya bilirdi.
Jimine gerçekten çok güveniyordum ve onu kaybetmeye hiç niyetim yoktu.
"Haklısın, sözüm biraz saçma oldu. Ve bu söylediklerin senin içinde geçerli bu sakın unutma" dedim. O da "asla unutmayacağım! Şimdi kantinden meyve suyu ve kek aldım yemek ister misin?" dedi gülümseyerek. Bende tabiki bu leziz teklifi reddedemezdim!
"Tabikide isterim! Umarım çikolatalı kek almışsındır. dedim. Büyük kahkaha attı ve " Olmaz mı? Al bakalım!" dedi ve çikolatalı keki bana uzattı.