Herşey o sabah başlamıştı.Yemekten kalkan Özgür dışarı arkadaşlarıyla buluşmak için herzamanki bulustuklari yere gelmişti.Özgür uzun boylu saçlari siyah gözlerinde yeşilimsi. Mutlu kafenin önünde beklerken agzindan kan akan insanlarin ona doğru koştuğunu gördü. ilk başta aldırış etmemişti , taki o çığlık sesi gelene kadar, özgür'ün kanı donmuş nefesi kesilmişti. Içinden kötü bir his vardı,koşarak oradan uzaklaştı biraz dolasacakti ama o şeyler yine önünü keserse kana susamış cani yaratıklar zombiler.Onun için direk evin yolumu tuttu.Eve vardıgında ortalık sessizdi genellikle kardeşinin kahkahalariyla karşılaşırdı bi terslik vardı ve bunu anlamasi o kadar gec olmadı kendi evlerinin kapısı açıldı ve bir kadin ona dogru kosmaya başladı ilk başta tanıyamadı ve bir an hayat onun için durmuştu o kişi annesiydi o an ne yapacağını şaşırdı kaçıp annesini yalnız mı biraksaydı yoksa ona yaklasmalımıydı bir an kardeşi ve babasini göremeyince onlarin bir ihtimal agzi kan ıçinden cani yaratiklari dönüşmedigini düşünmek istedi.Bi yandan ailesini bir yandan arkadaslarini dusunuyordu.Kacarken nere gidecegini düşünürken arkadaşları geldi aklına onlari bulmaya gidecekti ve öylede oldu arkadaşlarını Mutlu kafenin içinde buldu.Sercan ve ömer tuvalette saklanmışlardı. sercan orta boylu saçlari ve gözleri siyah dı ömer ise kısa boylu gözleri ve saçları onunda siyahtı.Özgür babasi ve kardeşine ne oldugunu merak ediyordu ama ilk önce sercan ve ömer'i sakinleştirmeliydi, onlar sakinleştikten sonra tekrar evlerinin yolunu tuttu.Yolda giderken zombiler etrafını sardı bu üç kafadarları kaçmaya başladılar etraflarında o kadar zombi vardiki ama hepside bi yerden tanıdık geliyodu özgür'e ordan ömer bunlar bizim mahallenin insanları dedi.Özgür dikkatli baktı ve öyleydi aralarinda bakkalcı hasan,kasap sezer, kuaför berkay bey ve bir an şaşırdı aralarinda babasi ve kardeşide vardı.Onlari incitmemmek icin yine ayrilamak zoruda kaldı üç arkadaş ayrıldı ve ayrilmadan önce sercan okulda diye bişey söylemeye çalıştı.Zombilerden kurtulduktan sonra özgür düşünmeye başladı okul derken evet okulda buluşalım demeye çalışıyordu.Özgür zombilerden kurtulmuş okulun yolunu tutmuşdu bu arada ömer ise eve gidip ailesinin halen yaşıya bilecegini düşündü ama oda özgür gibi yanılmışti sercan ise halen zombilerden kurtulamamıştı okula dogru koşmaya başladı çünkü o ailesinden ümidi kesmişti.Özgür okula varmıştı ama keşke varmaz olaydim dedi içinden bütün okul zombi olmuştu.kasabada bu üç arkadaştan başka insan kalmamıştı. Zombiler özgür'ü gördü özgür de okulun çatısına kaçtı ve kapıyı kapattı etrafa baktıgında bütün ülke zombi olmuştu. Bu arada yolda karşılaşan ömer ve sercan okula dogru gelirken özgür' ün sesini duydular gelmeyin gelmeyin diye bağırıyordu.Sercan ve ömer okulun içine girdiğinde artık cok geçti zombiler onları görmüştü sercan ve ömer çatı katına ulaşmaları çok zordu ama ömer gözünü karartmıstı ailesinin birer zombiye donustugunu öğrendiğinde hayat onun için bitmişti. Birden zombilerin içine daldı ve çatı katına ulastıklarında derin bir oh çektiler ama özgür nasıl cıkcaz burdan dedi sercan ve ömer'e size gelmeyin demedim mi öleceğiz burda diye bağırdı ikiside dona kalmıştı.Herkes kaçmanın yolunu arıyordu ama boşunaydı hiçbir çözüm bulamıyolardı.Sercan ve ömer özgür bir köşeye cekilip zombilerin gelip bizi oldurmesinimi bekliyecegiz zaten onlar öldürmesede açlıktan öleceğiz dedi ömer kendilerini catıdan atmaya karar verdiler buna tek karşı cikan özgür oldu ama özgür'ü dinlemediler ikisi yan yana oturup aynı anda dünya biz seni yenemedik bizi yendin deyip atladilar.
