<Unicode>
စုန်း၊ ကဝေအတတ်တို့နဲ့ ထုံမွှန်းနေသူတွေဆီမှာ မေတ္တာစိတ်ဆိုတာ ရှိနိုင်ပါသလား။
"စုန်းမလေး .. စုန်းမလေး"
ကျောင်းဆောင်ကြီးအနောက်ဖက်မှ ညံနေအောင်ထွက်လာသော မိန်းကလေးတစ်စု၏ လှောင်ပြောင်သံ။
ထိုအသံကြားသည်နှင့် ခပ်မှန်မှန်လျှောက်နေသော ကြေးမုံ၏ခြေလှမ်းတို့ တုန့်ခနဲ ရပ်တန့်သွားသည်။ ဒေါသများထွက်လာသည်မှာ တောင်စောင်းပြို၍ မြေစိုင်များတစ်ဟုန်ထိုးကျလာသည့်နှယ် အထိန်းအကွပ်မရှိ။ အသံလာရာဆီသို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သော သူမ၏အကြည့်တို့မှာလည်း ဒေါသမီးလျှံများနှင့် စူးစူးရှရှ။
"ကောင်မတွေ .. နင်တို့ကို ငါ့အမေနဲ့တိုင်မယ်"
ကြေးမုံ လက်သီးနှစ်ဖက်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ကာ အသံကုန်ခြစ်အော်ဟစ်လိုက်သည်။ ကောင်မလေးများလည်း အလျှိုလျှို ထွက်ပြေးကုန်ကြတော့၏။
စိတ်ကြမ်း၊ ကိုယ်ကြမ်းရှိသောသူမမှာ ထိုသို့နှုတ်ကြမ်းသူလည်းဖြစ်သည်။ ကြေးမုံ စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့် အိမ်ရှိရာသို့ ခြေဦးလှည့်ရန်ပြင်ပြီး ရှည်ကျနေသော ထဘီအောက်နားစအား စိတ်မရှည်စွာ ဒူးအထိပင့်ကိုင်လိုက်သေး၏။ ပြီးမှသာ အိမ်အမြန်ပြန်ရောက်စေရန် ခြေလှမ်းကျဲတို့ဖြင့် ခပ်သုတ်သုတ်လျှောက်တော့သည်။
ကျယ်ပြောသော မြေသားလမ်းမှာ ဖုန်ထူထဲနေ၏။ ခုံဖိနပ်စီးထားသော ကြေးမုံ၏ခြေဖမိုးတို့မှာလည်း ဖုန်အလိမ်းလိမ်း ပေကျံလျက်။ ကြေမုံ အိမ်အမြန်ပြန်ရောက်ချင်လှပြီ။ ပြီးလျှင် အမေ့ကို တိုင်ရမည်။ တရှုးရှုး၊ တရှဲရှဲနှင့် ဒေါသထွက်နေသည်မှာ ကြေးမုံ၏ မျက်လုံးအိမ်တွင် မီးတောက်မတတ် အခိုးအငွေ့တွေလည်း ထွက်နေလေသယောင်။ အမှန်စင်စစ် သူ့ကို 'စုန်းမလေး' ခေါ်၍ မကျေနပ်ခြင်းမဟုတ်။ အုပ်စုဖွဲ့ လှောင်ပြောင်ခြင်းကြောင့်သာ ဒေါသဖြစ်ရသည်။ အမေ့ကို သူတိုင်လျှင် ထိုကောင်မတွေ အမေ့လက်ချက်နဲ့ နောက်နေ့ကျောင်းတက်နိုင်မည်မဟုတ်။ လှိမ့်နေအောင်ခံကြရမည်။
