TIRED(COMPLETED)

Chapter 4

CHAPTER 4

Unknown's PoV

"Doc,Kamusta po ang Lagay ng Anak ko?,"

"Stable na po ang lagay nya Mrs.,mabuti at naging Successful ang Operasyon.Nahirapan talaga kaming isalba ang buhay ng Anak nyo,.Buti na lang ay Lumalaban din sya.."

Nagising ako dahil ss dalawang taong nag-uusap mula sa gilid ko,..

Dahan-Dahan ko namang iminulat ang aking mga mata,sa una ay medyo blurd pa ito,.

Puting kisame...

Puting kisame ang bumungad sa pagmulat ko,..Nasaan ako??

"Gising na sya,"ani ng boses lalake

"Anak buti gising ka na!,Kamusta ang Pakiramdam mo?,Ok lang ba?wala bang Masakit sayo?..ha?,"kita ko ang sobrang Pag-alala nya...

"S-Sino ka??,,"

PAAAKK!!!..

"ARAY!!.."daing ko sa pangbabatok niya sakin..

"H'wag mokong Ma Sino-Sino dyan Adrian!!,Naku!ikaw na bata ka Wala ka na lang ibang ginawa kundi Pag aalahanin ako!.."sinapo nya ang buong mukha at umupo sa silya malapit sa hinihigaan ko...

"Pasensya na po Ma,..Nag pa Prank lang ako eh.."napakamot pa ako sa ulo ko...

"Ba't naisipan mong magpa bangga ha?,Siraulo ka talaga!,masyado mo akong pinag alala!!.."inis na bulyaw nito saakin...napa ngiti naman ako ng lihim sa reaksyon nya,akala ko pa naman wala na syang pakealam saakin matapos umalis ni karren at hindi nya'ko pinansin...

"Hindi ko naman binangga ang kotse,..Hindi ko lang talaga napansin ang Paparating na Truck.."sabi ko rito..Agad nya akong tiningnan ng masama..

"At kailan ka pa naging Tanga sa Pagmamaneho ha Adrian?,,"napa yuko ako sa sinabi niya..Oo..Ako ang klase ng taong Maingat sa Pagmamaneho lalo na't ang kotseng iyon ay Habilin ng aking Ama sa matagal na panahon bago ito mamatay,..Minsan ko lang ginagamit yon dahil iniingatan ko talagang hindi masira..yon na lang kase ang nag iisang binigay ng aking amang namayapa na..

"Nong Gabi na.......
Nalaman kong.....

Mahal ko pala sya Ma.,,,,

Matagal na..."Mabagal at walang buhay kong sabi habang umiiyak..sa Harap ng aking ina na kailanman hindi ko nagawa noon...

Tahimik ang bumalot sa Loob..tanging mga hikbi ko lang ang Maririnig...maya-maya lang ay naramdaman kong may humahagod sa likuran ko,..si Mama pala...

"Siraulo ka nga talaga!.."anas nya habang patuloy sa pagpapatahan saakin..

"P-Pasensya na kung...Naging Manhid ako sakanya Ma,..Sorry kung hindi kita Pinakinggan...Sorry,Sorry,Sorry----"

"Shhhh..Ok lang Anak,Ang mahalaga natauhan ka na!.."umiling-iling ako sa sinabi ni Mama..

"Ma,Huli na ako..Huling-huli na..."patuloy akong umiiyak..niyakap nya naman ako

"Hindi Anak,..Hindi pa huli ang lahat..Basta't Magbago ka lang..Darating ang Panahon na magiging Ok din ang lahat..Hmm?,,..Manalangin ka lang,..Nandito pa ako,si Kelly..Hindi ka namin Pababayaan ng Kapatid mo,."

Salamat ma,Salamat dahil Andyan ka parin sa tabi ko kahit masama ang loob mo saken,kahit puro pasakit sa ulo lang ang binibigay ko sayo...

A/N:Malapit na seguro tayo sa end...hihihi..insert👉evil laugh👈..Sa mga nag Add saakin..Maraming salamat,mukhang makikita nyo na ang Book 2😉😉..hindi ko pa nasimulan mag Update non kase..alam ko namang may maga Add eh😅,thank you..

Cont..》》》》》》

still Adrian's PoV》》》》

2 weeks akong na confine sa Hospital...kaya sobrang na miss ko ang kapaligiran dito sa labas ng bahay namin ...Oo..Kakalabas ko lang kaninang umaga  sa Hospital kaya sobrang gaan ng pakiramdam ko habang pinagmamasdan ang langit...May mga nagkikislapang mga bituin at Malaking bilog ng buwan ang nakikita ko...Full moon pala ngayon...napa ngiti ako ng maalala ko si Karren...Sa twing pumupunta sya dito sa bahay namin noong mga bata pa kami,Palagi nya akong hinihila pag gumagabi dito..Masaya nyang pinagmamasdan ang Langit,habang ako naman ay busy kaka masid sa maganda nyang mukha...Maganda ang naging samahan namin noon...

Kada bakasyon lang kase sya makakauwi dto sa pinas dahil doon sya pinag aral sa states kasama ang mga Parents nya...Nagulat nalang talaga ako na Umuwi sya at nag enroll sa school namin kahit  3rd Semester na ng 4th year Highschool namin...Ngayon ko lang napagtanto na Marami akong nagawang hindi maganda sakanya,..Nasaktan ko sya dahil akala ko Mahal ko talaga si Cassandra...

"Kuya,,,.."napa tingin ako sa kapatid ko na nakatayo sa may pintuan ng bahay namin..

"Bakit?,May kailangan ka?,May pinapa utos ba si Mama?,.."tanong ko sakanya at tatayo sana ng pigilan nya'ko..

"Hwag kang tumayo,..*sighs*Nandito ako para sana kausapin ka,.at ibigay sayo ang Mga regalo ni Ate Karren sa bawat Birthday mo na hindi mo tinatanggap kaya ako na lang ang nag iipon ng lahat nang 'to.."mahabang sabi nya at naglakad papalapit saakin at umupo sa tabi ko...

"Eto oh!.."inabot nya saken ang mga regalo na iyon...

"Mukhang Ngayon pa ata tayo magkaka usap ng matagal,.Pasensya na kung madalang lang kitang kausapin noon kuya,Nakakainis kase yong mga pinang gagawa mo kay ate Karren...Alam mo bang pang ilang beses nya ng iniyakan ang mga Uniform ko sa Elem.?,..Lampas 20 na beses na ata yon kuya,..t'wing napag buntungan mo sya ng galit sa school nyo ay didiretso sya sa School namin at doon iiyak..Sa bawat pag punta nya roon ay wala syang sinabing mga masasakit na salita tungkol sayo,..Na isip ko nga rin kung bakit hindi ka nya murahin para gumaan din ang loob nya,..pero iyak lang ang ginawa nya pagkatapos ay Magpapaalam saakin na Aalis na sya na parang walang nangyare..."

Sa mga sinabi ng Kapatid ko,.Para din akong sinaksak sa Dibdib...
Ganon na pala ako kalala?,,..
Ganon na pala ako ka demonyo sa Taong walang ibang ginawa kundi Mahalin ako..

"Pero Alam kong ang lahat ng iyon ay hindi mo sinasadya,..Nabulag ka lang sa Pagmamahal mo kay Ate Cassandra,..."

nagulat ako dahil sa Pagpunas ng kapit ko sa mukha ko...Umiiyak na pala ako..Para akong na Pipi sa Harap ng kapatid ko...Ni hindi ko mabuksan ang mga bibig ko..Ganito seguro kasakit ang Pinag daanan ni Karren o  mas masakit pa rito..para akong mamamatay..

"At alam kong......

Mapapatawad ka ni Ate Karren,Kuya...Syempre Mahal na Mahal ka non!..."huling sinabi ng kapatid ko bago ito pumasok....Nanlalabong mga paningin na binuksan ko isa-isa ang mga regalo ni Karren...Parang mas dumoble pa ang sakit sa Dibdib ko ng Makita ang mga nasa loob ng bawat Kahon....nag flash saakin ang mga sinabi saakin ni Mama noon..

"Pinag hirapan ni Karren iyan Anak!..Nagpaturo pa sya saakin kagabi para may mairegalo lang sya sayo nagyon!.."masayang sabi nito

"Anaaaakk!!Ang swerte2 mo talagang bata ka!,Alam mo bang(sabay pakita sa kahon)Surprise!!..Regalo iyan ni Karren,Ayaw mo daw tanggapin kaya ako na ang kumha para ibigay sayo!.Naku,naku,naku(Saby pisil ng pisngi ng binata)Binata na ang AdriaaN koooo!!.."

Sorry,Sana mapatawad mo'ko Karren..

I will wait for you and say sorry.