but, i still want you|taekook

dört

SELAAMMM

birazcik yorum rica edebilir miyim🥺
_________________________________________

Jeongguk

"Anne durur musun, iki dakika ya! Taehyung'un hiçbir şeyden haberi yok, olsa bile ne yapabilir çocuk? Çocuğu var, farkında mısın? Anne, tanrı aşkına oturur musun ya?" diye konuştum kapıdan çıkmaya çalışan anneme karşı.

"Ona en başında söylemeliydin, en başında onu sevdiğini söyleyecektin! Şimdi daha mi iyi, ha? Gidip ona her şeyi söyleyeceğim, böylece senle iletişimi kesecek ve seni daha fazla üzmeyecek! Karısının yaptığı hatalar için senin üzülmene katlanamam, bebeğim. Ben de bir anneyim ve o karının aksine senin üzülmene dayanamıyorum. Bunu engellemek için de her şeyi yaparım, güzelim. Sen şimdi beni tutsan da boş vakit bulduğum an yanına gidip her şeyi söylerim. Yanına gitmeme bile gerek yok, numarasını alabilirim. Bir telefonuma bakar. Şimdi izin ver ve ben gidip seni üzmemesi gerektiğini söyleyeyim." diye konuştu annem hiddetle.

Onu tutan elim yavaşça düştü ve gözlerim dolmaya başladı. Annem bu halimi görünce dış kapıyı kapattı ve beni salona doğru götürüp koltuğa oturtturdu. "Bebeğim, ağlaman için demedim. Ağlama, lütfen."

"Ama beni buna itiyorsun, anne. Keyiften acı çekmiyorum, kaç yıldır ne haldeyim sen de biliyorsun. Destek olacağına hep Taehyung'u dövmeye, ona zarar vermeye çalışıyorsun. Hem de onun bir suçu yokken. Yakın arkadaşına delice aşık olan benim, burada bir suçlu varsa gene o benim. Bir başkası değil, maalesef." diye konuştum gözlerim dolu dolu. Annem derin bir nefes alıp saçlarını geriye doğru attı. Sonra ise ellerini ellerime koydu ve güzelce okşadı ellerimi.

"Ne yaparsan yap arkandayım, bebeğim. Şu zamana kadar elimden geldiğince destek olmaya çalıştım sana. Bazen başardım bazen başaramadım ama en azından denedim, her istediğini yapmaya da çalıştım. Ama bunu yapamıyorum ve kaç senedir oğlumun günden güne neredeyse ölüşünü izliyorum. Bu bir annenin kalbini ne kadar çok kırıyor, parçalıyor sen bunu düşünebiliyor musun? Kanından, canından birinin gözünün önünde yok olması ne kadar yakıyor beni, bir bilsen. Biliyorum, elinde değil. Onun da elinde değil ama artık ilişkinizi kesebilirsin en azından. Karısıyla birlikte oldukça daha fazla acı çekiyorsun." dedi annem üzgünce.

Haklıydı, bir şey diyemiyordum. Artık iletişimi kesmeliydim belki de. Yoksa daha fazla zarar görecektim ve artık buna tahammülüm kalmamıştı. Çok zarar görmüştüm bu tek taraflı sevgiden. Yakın arkadaşlığımızın bitmesinden korkuyordum, önceden. Ancak şimdi yakın arkadaşlığa dair hiçbir şey kalmamıştı ki aramızda. Onun sadece arada beni kullanmak için çağırdığını görebiliyordum, o eun hee ile evlendiğinde zaten bitirmişti bizim yakın arkadaşlığımızı. Ben sadece boşa kürek çekiyordum, kendimi kandırıyordum. Ben de ona karşı olan hislerimi fark ettiğimden beri yakın arkadaş kategorisinden zaten onu çıkarmıştım, şimdi hayatımdan da çıkarmam gerekiyordu evet ama en azından kalbimde bana daha fazla acı vermeden orada kalabilirdi.

En azından artık kendime biraz değer verebilirdim, onun kuklası olmaktan çıkabilirdim. O seviyor diye, sevdiği şeyleri sevdiğim şeyler olarak göstermeyi bırakabilirdim ya da sevmediği şeyleri sevmiyormuş gibi yapmayı da bırakabilirdim. Baharatları sevmezdi, ben de kaç yıldır ağzımı bile sürmemiştim? Bilmiyordum, onun için kendimi feda etmiştim. Benliğimi, kişiliğimi hepsini feda etmiştim. Şimdi ise artık bunların hepsine bir son vermeliydim.

"Haklısın anne, artık buna bir son vermeliyim. Kendimi üzmemem gerek ama seviyorum ve biliyorsun işte. Elimde değil ama artık beni karısı ve ailesi için kullanmasına izin veremem. İyi ki gelmişsin, bu gece hepsini bitireceğim. Her zamanki gibi bana iyi geldin. Şimdi Taehyung'a yazacağım ve parkta buluşmak isteyeceğim. Ona aşık olduğumu elbette söylemeyeceğim ama en azından arkadaşlığımızı bitirebilirim." diye konuştum umutla anneme karşı. Annem benim bu artık az da olsa umutlu olan halimi görünce gülümsedi ve alnımdan öptü.