black'd out.

No money, new home.

'Maaaaam? Wanneer komt de verhuis bus nou?!'
'Geduld schat'
Ja, dat hoorde ik wel vaker, oh, sorry, aangenaam, ik ben Nia, 12 jaar oud, vol op in de puberteit, en droom om model te worden, oh ja, ik ben paranormaal. 'Maaaaaaaaam?! Ik blijf hier niet langer zitten met deze dozen! Ik loop nog liever!
'Dan doe je dat toch? Die twaalf kilometer kunnen er bij jou goed af'
Ja, dat hoorde je goed, m'n moeder noemt me dik. Oke, een kroket of 3 gaat er bij mij best in, maarja, dat mag ik toch zelf weten?!
'Weet ik mam...'
Stiekem dacht ik dat ze haar arrogante bek moest houden. Maarja. Zoiets ze je niet tegen je moeder, uhm, stiefmoeder bedoel ik. Mijn moeder is overleden toen we voor het eerst in ons nieuwe huis gingen kijken, ze stikte, waardoor? Dat weet niemand. Behalve ik, maar dat hoor je vast later nog wel. Even terug, het was ongeveer vier jaar geleden toen m'n moeder overleed. We hebben het huis niet gekocht, maar nu, vier jaar later gaat m'n vader en m'n moeder, uhm, stiefmoeder, het huis kopen. O ja, als je me "moeder" hoort zeggen, heb ik het tegen m'n stiefmoeder natuurlijk, want "stiefmoeder" klinkt zo vreselijk streng.