PROLOGUE

11 2 0
                                    

Disclaimer: This work is fiction. Any resemblance to an actual names, place, character, business, events, locales, incidents, product or services are purely coincidental. And of use as a fictitious manner.  

                                                                         =====================

 "Hindi kana mag-iisa. Tandaan mo simula ngayon lagi na ako sa tabi mo. Hinding- hindi kita iiwan tandaan mo yan ha? Smile na. Sige ka papanget ka niyan ngiti na dali." Sabi niya habang hinahatak niya and dalwa niyang pisngi. Bahagya naman akong napatawa sa itsura niya. "Ano ba yan lalaki! muka kang baliw diyan!" napatawa naman ako ng malakas muka kasing ewan talaga . Yung mukang hindi mo maintindihan kung nagegebs ba o ano eh."odiba ngumiti kana. Pero seryoso Riese, pinapangako kong hindi kana mag-iisa, lagi mong tatandaan na nandito lang ako palagi para sayo hindi kita iiwa. Tandaan mo yan." little did I know that those words that I believed and hold on to so dearly was just an empty promises.


Naalala ko nanaman ang pangyayaring ito. Bakit kasi nandito sya? akala ko ba nasa amerika sya. Anong ginagawa niya dito? Ano to lokohan? lahat ng sakit, ng lungkot at nang pagmamakaawa ko eh para lang sa wala? Anak ng pinagloloko ba ako ng mokong na to.


"Riese? Ba-bakit ka nandito?" hindi sya makapaniwala na nandito ako? Anak ng tipaklong sige isaksak mo sa baga mo malunok mo sana pati dila mo!

"Why? hindi ba dapat ako ang magtanong sayo niyan? Ano to Shan, pinagloloko mo ba ako?" nakakagigil, nakakainis gusto ko syang saktan ng paulit-ulit. Ansakit! Anak ng tinola!

"Riese let me explain!" pilit niyang inaabot ang kamay ko. "Explain mo muka mo!" sabi ko at tsaka tumakbo. Lintik na puso hindi ka pa ba napapagod na umiyak at masaktan sa mokong na yan. Self please tama na. 

The Promise of TomorrowTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon