Arkadaşlar öncelikle hepinize merhaba. İlk defa wattpad'e kitap yazacağım desteklerinizi bekliyorum şimdiden teşekkür ederim.
Okumaya başladığınız tarihi buraya bırakır mısınız?
Korkuyordum, etrafıma bakıp olanları anlamaya çalışıyordum. Etrafımdaki alevler daha da büyümeye başlayınca umudumu kesmiştim. Kimse yoktu, bağırmaktan şişmiş boğazım yutkunurken zorlanıyordu. Güçlükle çıkan sesimle son kez "İmdat" diye bağırdım. Gözlerim kapanmadan önce gördüğüm tek şey biri geliyordu.
Gözlerimi açmaya çalıştığımda göz kapaklarımın ağrısıyla irkildim. Başım çok ağrıyordu. Etrafımdaki sesler daha çok ağrımasına neden oluyordu. Yutkundum, susuzluktan kurumuş boğazımda acı hissettim. Gözlerimi açtığımda hastanede olduğumu farkettim. Yaşadıklarımı hatırlayınca etrafıma iyice baktım bu sırada içeridekilerden birisi bana döndü. "Merhaba kızım kendini nasıl hissediyorsun?" diye sordu. Doktordu sanırım. "İyiyim" diyebildim sadece. Doktor bana "Kızım baban dışarıda seni görmek istiyor. Çok endişelenmiş, onunla görüşmek ister misin? " diye sorunca sinirlendim onun ne işi vardı burada, yeni ailesiyle yaşarken bir kez bile nasıl olduğumu sormayan adam yanımamı gelmişti. Doktor sinirlendiğimi anlayınca "Sen uyumaya devam et kızım. Ben uyuduğunu söylerim." dedi. Doktora tebessüm ederek "Teşekkür ederim" dedim. Gözlerimi kapattığımda yangını iyice hatırladım. Yarı zamanlı çalıştığım kafede en son ben kalmıştım kapıyı kapatıp çıkacağım sırada gaz kokusu aldığımı hissettim acaba ocaklardan biri mi açık kaldı diye bakmaya giderken birinin camdan atladığını gördüm. Tam cama koşacağım sırada içeriye atılan ateşle etrafım alevlenmeye başladı. Birisi beni öldürmek mi istiyordu, benim için hazırlanan bir komplo muydu yangın?
İçeriye doğru yaklaşan ayak sesleri duydum. Kapının açılmasıyla içeriye gelen polisleri gördüm. Polis ilk olarak "Geçmiş olsun Busem hanım, yaşadığınız yangınla ilgili detayları sormak için geldik" deyince "Teşekkür ederim öncelikle dedim" polise olanları anlattıktan sonra iyice araştırma yapılacağını şimdilik sağlığıma dikkat etmem gerektiğini söyledi. Polis gittikten sonra içeriye ağlayarak giren annem "Canım, mis kokulum,güzel kızım iyi misin?" dediğinde sesindeki endişe belli oluyordu. Anneme sarıldım kokusunu içime çekerek "İyiyim annem endişelenme polis gerekeni yapacak" dedim. "Aç mısın kızım, susadın mı" diye sorunca daha fazla endişelenmemesi için "Olur annecim bir şeyler getirirsen yiyebilirim"dediğimde "Tamam canım hemen getiriyorum sen bekle beni" Kafamı tamam anlamında salladım ve odadan çıktı.
Beni kurtaran kişiyi merak ettim çünkü sadece ayakkabılarını görebilmiştim. Annem geldiğinde yemeğimi yedim ve doktorunda anneme taburcu olabileceğimi söylemesiyle eve dönmek için taksi çağırıp beklemeye başladık. Her şey nasıl bir anda olmuştu. Yaşadıklarımın şokunu atlatamamıştım annemin aniden sarılmasıyla "Atlatacağız kızım, beraber atlatacağız her şeyi" demesiyle yanağına öpücük bıraktım. Taksi sonunda gelebilmişti. Eve geldiğimde kendimi daha iyi hissediyordum. Odama çıkıp duş aldım, kıyafetlerimi giyerek annemin yanına gittiğimde "Kızım anneannen İzmir'e gitmemiz gerektiğini söyledi. Bence gitmeliyiz hem sende uzun zamandır gitmek istiyordun" dediğinde sevinmiştim aslında çünkü hep İzmir'de yaşamak istediğimi söylerdim ama o adam yüzünden burada kalmıştık. Gitmememiz gerektiğini söyleyip bizi kalmamız için zorluyodu. Ah cidden bu adamdan nefret ediyorum. Annem nasıl böyle birine aşık olabilmişti diye düşünürken "Çok sevindin sanırım kızım cevap vermediğine göre" diyince güldüm. "Çok mutlu oldum anne bence de gitmeliyiz" dediğimde sarıldık. Valizlerimizi toplayıp bilet aldık artık gidiyordum buradan sonunda istediğim şehirde yaşayacaktım. Uyumak üzereyken odamın penceresinden bir kutu atıldı içeriye. Gecenin dördünde kim böyle bir şey yapardı ki. Korktum yine bana birinin zarar vermek istediği zannettim ama kutunun içinde ne olduğunu merak ediyordum. Yavaşça yaklaştım ve elime aldım, yatağıma geçerek içini açtım içinde, üzerinde papatya olan bir kolye ve not duruyordu. Şaşırmıştım aslında buradaki okulumda hiç arkadaşım yoktu ve gecenin bu saatinde kim bunu getirmişti. Acaba yanlış mı geldi diye düşünürken notu açtım. "Öncelikle yaşadığın kaza için gerçekten endişelendim, son anda seni bir kez daha kontrol etmek istediğimde alevlerin içerisinde seni görünce çok korktum. İzmir'e gideceğini duydum. Seni seviyorum papatyam, benim Busem'im" yazıyordu. Şaşkınlıktan koskoca açtığım gözlerimin acısıyla kendime geldim. Ne yani beni kurtaran kişi beni tanıyor, her gün kontrol ediyor ve beni mi seviyordu. Bu nasıl olabilirdi ben neden farketmedim. Şimdi nasıl uyuyacaktım. Hem heyecanlanmış hemde merak içinde etrafımda dönüp duruyordum. Eğer buradan gidersem nasıl öğrenecektim o kişiyi. Of cidden bu neydi şimdi. Güneş doğarken bende odamın camına bir not yapıştırdım. "Öncelikle seni tanımıyorum ama beni kurtardığın için teşekkür ederim ve kim olduğunu merak ediyorum" yazıyordu notta. Yolda uyuyabileceğimi düşünerek uyumamaya karar verdim 3 saat sonra gidecektik buradan. Hemen uyanıp banyoya gittim. Duş aldıktan sonra gri eşofmanımı ve gri tişörtümü giyindim. Saçlarımı kuruttuğumda saç spreyimi sıktım. Masamdaki papatyalı kolyeye bakınca alıp, taktım sonuçta benimdi ve papatyalıydı. Sarı saçlarıma baktım. Ne kadar siyah saçı çok sevip heveslensem de kendi saçlarımı da seviyordum. Yüzümü nemlendirerek kirazlı lip balmımı sürünce artık hazırdım. Son bir kez odamda dolaşınca annemin "hadi kızım gidelim önce dışarıda kahvaltı yapar sonra uçağa bineriz" demesiyle beyaz şapkamı da alarak aşağı indim. Mutluydum ama beni kurtaran ve hediye gönderen çocuğu da merak ediyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Fotoğraftaki kız Busem olmalı bence wpaşskaşajxkakshzklahx
ÖNCELİKLE SEVGİLİ OKUYUCULARIM🖤 HER GÜN BÖLÜM ATMAYA ÇALIŞACAĞIM. SİZİN DE OY VE YORUMLARINIZLA KİTABI ŞEKİLLENDİRECEĞİM. İLERLEYEN BÖLÜMLERDE DAHA GÜZEL ŞEYLER YAZACAĞIMA İNANIYORUM VE SİZİNDE DESTEKLERİNİZİ BEKLİYORUMM🌼🌼
